Nurullah Ataç, yolda yürürken beyitler okurdu kendi kendine; sevdiği, seçtiği Divan beyitlerini yazmıştı bir deftere, "O koca koca divanlarda güzel beyit azdır, ama aramaya değer" derdi. Sonra ben de öyle bir defter tutmaya kalktım, ama sürdüremedim, bıraktım gitti. O şiir, Divan şiiri, gittikçe unutuluyor, genç ozanlarımız onun tadını
Soru sormaya karşı çok hassasımdır. Bana göre,soru sormak mahşer gününe mahsus olmalı. Hem bir soru sorarsın, gerisi tıpkı taş yuvarlamak gibi gelir. Tepede sessizce oturur, aşağıya doğru bir taş atarsın. Sonra taş yuvarlanır,gider,başka taşlara çarpar, sonra hiç akla gelmezken yaşlı, zararsız birinin kafasına denk gelir. Hemde kendi bahçesinde! Sonra adamın ailesi kimsesiz kalır. Yok efendim. Prensip meselesi. Bir şey ne kadar sorunlu görünüyorsa ,ben de o kadar az soru sorarım
