Her şey bir anda silindi, yok oldu. Karanlığın içinde beliren beyaz bir nokta havadan süzülerek bana doğru gelmeye başladı. Yaklaştı. Yaklaştı. Yaklaştı.
Bir karahindiba tohumuydu. Ayaklarımın ucuna kondu. Birdenbire her şey aydınlandı. Yoğun ışıktan kamaşan gözlerimi bir süre kapadım. Açtığımda ayaklarımın dibinde tohumlanmış bir karahindiba vardı. Gülümsedim. Eğildim, narince gövdesinden kopardım. Karahindibanın yuvarlak çiçeği dünyaya, çiçeğinden çıkan tohumları ise bana benziyordu.
Her şey gözümde pek fazla aydınlandı. Şimdi hiçbir şey umurumda değil. Sevdiğim hiçbir şey artık yaşamıyor. Hala kendimi nasıl seveyim?
Sayfa 256
Doğa ve Doğanın kanunu gecede gizlenmiş yatıyor; Tanrı, Newton olsun! dedi ve her şey aydınlandı.
Sayfa 645 - Alexander PopeKitabı okudu
Ünlü İngiliz şairi Alexander Pope
Doğa ve doğanın yasaları gecede saklıydı
Tanrı Newton’a ‘ol’ dedi ve her şey aydınlandı.
Sayfa 448Kitabı okudu
Sessizliğimle ona dolduracak bir boşluk veriyordum. "Huzur ve güven hissediyordum. Bilirsin... Gerçek huzur ve güven. Hissederdim." "Neye karşı?" "Bilmiyorum. Huzursuzluk ve güvensizliğe karşı." "Güzel bir öykü." "Doğru bu. Uydurmuyorum." "Elbette. Doğrucu olduğunu biliyorum." "Bazen sırf konuşmak için bir şeyler uydururuz. Ama bu gerçekti." "Biliyorum." "Sahiden." "Sana inanıyorum." Sessizlik oldu. Sessizlik o kadar uzun ve o kadar ağır oldu ki konuşmaya zorlandım.
Sayfa 180
Ölüm, yaşamda gerçekleştiği gibi bilinmesi gerekli olan tek şeydi.
Sayfa 142
Bir daha söyle.
Seni asla yalnız bırakmayacağım.
Bir daha.
Seni asla yalnız bırakmayacağım.
Bir daha.
Bırakmayacağım.
Neyi bırakmayacaksın?
Seni.
Nasıl?
Yalnız.
Sayfa 142
Seninle tanıştığımız andan beri söylemek istediğim ve çok uzun süre önce söylemiş olmam gereken ama bekledikçe söylemesi imkansızlaşan bir şey. Benden nefret etmeni istemiyorum.
Sayfa 152
Hiçbir şey olduğundan fazla değildi. Hiçbir şey, kendi şeyliğine karışmış bir şeyden öte değildi.