Kitaptaki karakterlerin gerçek hayatta kimler olduğunu, instagram üzerinden de olsa, biliyor olmak insanda ister istemez bir aidiyet duygusu yaratıyor. Baba, İrmik, Ömik... öyküleştirilmeyi, masallaştırılmayı hak ediyorlar gerçekten. Onlara sempati beslemek huzur verici. Bunu yazacağımı düşünmezdim ama her üç-dört sayfada bir gözlerim doldu. Masallara ihtiyacımız olduğunu, sevdiklerimizin gözündeki/sesindeki o ışıltıyı birilerinin açıklığa kavuşturmasına ihtiyaç duyuyordum bir süredir. 
Elif Nihan Akbaş Ena, en güzel şekilde ifade etmiş bunları ve tabii daha fazlasını. O ince ruhu her sözcükte iliklere kadar işlemişsin, gerçekten. Sonraki kitaplarının da en az 
Ördek Olsun Yüreğim bunun kadar etkileyici olacağını öngörüyorum şimdiden. Yine de emin olduğum tek bir şey var o da şu: Baban 
A. Vahap Akbaş seninle ne kadar gurur duysa az...
