Kordonda bu kitabı okurken yanıma biri geldi ve “Ben kitap karakteriyim üstelik o okuduğun kitabın karakteriyim. Diğer okuduğun şu kitap çöp yoksa mutsuz musun da bunu okuyorsun, bunlarla zaman harcama beni dinle ama yeraltını okumanı tavsiye ediyorum. “ dedi.
Ben de “ okuyacağım çünkü yaşayarak öğreneceğim” dedim. Tavsiyelere açığımdır fakat çoğunlukla deneyimlemeyi seçerim . :)
Bana babam hep şöyle derdi: “Bir yaşayarak öğrenmek var bir de öğrenerek yaşamak” öğrenerek yaşayabilirsin bence deyip gülümsedi. Tabiki kendi bildiğimi yapıyorum. Ama bunu oku bunu oku ki hislerimi anla, çünkü 2. Bölümden sonra ki kısımda beni anlatıyor dediğinden dolayı kitabı her okuduğumda hayrete düşerek “nasıl yani böyle biri mi böyle mi düşünüyor “ diye diye okudum, onunla konuşuyordum bir nevi.
Bir daha onu hiç görmedim ama unutmayacağım güzel bir anıydı. Çünkü bazı insanlar tesadüf olarak çıkmaz karşınıza. Bu kitabı okurken kaybolmuş bir insanın nasıl hissettiğini anlayabiliyorum ve o insanın vücut bulmuş halini de karşımda gördüm. Bir yer altı insanıydı belki de öyle olduğunu iddia ediyordu.. Ancak görünüşe bakıldığında benim Zihni’mde canlandırdığımla aynı karakter olmuştu . Herkesin böyle bir yeri vardır ama insan çıkmasını bilmelidir. Böylesine nefret dolu bir hayat düşünemiyorum.
İnceleme demeyelim de bir “anı” diyelim.
Fyodor Dostoyevski 
Yeraltından Notlar
