Ahmed Arif, Leyla Erbil.. Bu cütlüyün adı məşhur eşq hekayəsi ilə anılsa da Ahmed Arif bu eşqi yalnız yaşamışdı. Kitabda Ahmed Arif'in Leyla Erbil'e yazdığı məktublar yer alır; 1954-1959 və 1977-ci ildə son bir məktub. Məktubların yazı tərzinə düzəliş edilmədən, orijinallığı pozulmadan nəşr edilməsi Ahmed Arif'in hisslərini daha da qabarıq şəkildə, bütün saflığı ilə önə çıxarır. Xüsusən də məktublarının sonunda imza olaraq "kulun" yazması, Leyla'ya poçt vasitəsilə kofe göndərməsi, məktuba şeir parçaları əlavə etməsi və s. Təəssüf ki, Leyla'nın cavab məktubları kitabda yoxdur. Ancaq məktubların məzmunundan onun düşüncələrini oxumaq elə də çətin deyil; Leyla Erbil iki evlilik həyatı yaşayır, lakin Ahmed qulunun müqəddəs sevgisini qarşılıqsız qoymaqdan, onu hər zaman dost kimi gördüyünü dilə gətirməkdən yorulmur.. Maraqlısı budur ki, illər öncə yazılan bu məktubları Leyla saxlayır və 2013-cü ildə həmin məktubların kitab şəklində ölümsüzləşdirilməsinə icazə verir. Ancaq kitabın nəşri ərəfəsində həyatını itirən Erbil'ə "Leylim-Leylim" kitabını görmək qismət olmur. Son olaraq kitabı bitirdikdən bəri düşündüyüm tək şey budur - həyatından hər zaman narazı qalan, öz xoşbəxtliyini tapa bilməyən Leyla Erbil, illərlə alovu sönməyən bu eşqə niyə şans tanımadı? Nə istədi axı bundan artıq?
Heyf, çox heyf...
