Hayvanlarda vefa var, sadakat var,
merhamet var, İhanet yok, nankörlük yok,
Hile hurda, yalan dolan, çalma çırpma yok, yok efendimiz.
Duygusuz, kalpsiz değiliz,
Biz kimseyi tutsak etmeyiz,
Biz kimseye bıçak çekmeyiz,
Hiçbir canlıyı boğmayız, boğazından kesmeyiz.
Topumuz tüfeğimiz yok, yok efendimiz. .
Hakaret ve küfür objesi olarak diline
“Hiç insan öldürmediği hâlde, bir katilden daha cani insanlar gördüm, umudumuzu öldürenleri gördüm.”
Bir adam tanıdım, kafasız bir kadına yaşamının yirmi yılını verdi, her şeyi feda etti ona, dostlarını, emeğini, dürüstlüğünü bile, ama bir akşam, kadını hiç sevmemiş olduğunu anladı. Canı sıkılıyordu, hepsi bu, insanların çoğu gibi canı sıkılıyordu. Böylece karmaşa ve dram dolu bir yaşam yaratmıştı kendine. Bir olayın olması gerek, insan bağlantılarından çoğunun açıklaması işte bu. Bir olayın olması gerek, hatta aşksız bir köleliğin, hatta savaşın ya da ölümün bile. O halde yaşasın ölü gömme törenleri!
Hiç kimse kendisinin kendi hayatını nasıl yaşaması gerektiğini kesinlikle bilmez. Tıpkı şu, düşleri gerçeğe dönüştürmeyi beceremediği halde düş yorumculuğuna kalkışan cadı gibi.
Sayfa 32Kitabı okudu
İmparator Nintoku, Nanba Kouzu Tapınağı'ndan ülkesine bakıp halkının bacalarında duman göremeyince ülkesinin yoksul düştüğünü ve bu yüzden hiç kimsenin evinde yemek pişiremediğini anladı. Bir fermanla halktan üç yıl boyunca vergi almayacağını ilan etti. Bu sure boyunca saray fakirleşirken halk zenginleşmeye başladı. İmparator tekrar tapınaktan baktığında ulkenin her yerindeki bacaların tütmekte olduğunu gördü ve sevinç içinde yanındaki karısına, "Artık zengin oldum. Çok mutluyum," dedi. İmparatoriçe, "Garip bir şey söylüyorsunuz. Giysilerinizde delikler varken ve çatı yıkılmışken neden zengin olduğunuzu söylüyorsunuz?" diye karşılık verince imparator cevaben "Ülke bir kitaptır. Halkım zenginse ben de zenginim," diye karşılık verdi.
Sayfa 98 - İthaki YayıncılıkKitabı okudu
Hiç değilse” ne? Ne oluyor dışarı bakınca? Güneş ışığı ölümü geciktirmiyor ki...
“Ne diyor doktorlar? Gün verdiler mi?” dedim.
“Neye gün verdiler mi kızım?”
“Ömür biçtiler mi yani? Bir ay mı, iki hafta mı, ne kadar?”
“Tövbe estağfurullah, o nasıl söz Müzeyyen? Allah’ın verdiği canı...”
“... kanser alacak!”
Sustuk.
