Dört minik öyküden oluşan bir kitaptı bu seferki.
Diğer Zweig eserleri gibi bu da gayet güzel, akıcıydı. Ama ben fazlaca betimleme kullanılan kitaplardan sonra kendimi yorgun hissediyorum. Bilmiyorum bir tek ben de mi oluyor acaba?
Kitabın son öyküsü fazlaca doğa betimlemeleriyle doluydu. Bu sebepten olsa gerek diğerleri bir çırpıda bitse de onu bitirmem uzun sürdü.
Kitaba adını veren öykü yani Mürebbiye, gayet kısa, açık ve duru bir öyküydü. Zweig'in dolaylamalı, sonunu okuyucuya tahmin ettirme sanatı çok hoş.
Yolculuk için aldığım mini mini bir kitaptı, pişman değilim.
