Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Murathan Mungan çocukluk anıları, ailesinin özellikleri, Mardin’in geleneksel yapısı, babası ile ilişkileri ve çocukluk, gençlik hayallerini samimiyet ve katı bir gerçekçilikle bizlerle paylaşarak bu zengin kültürel geçmişin yazarlığı ve eserleri üzerine etkisini anlatıyor. Yıllar önce Taziye’yi İzlemiştim, oradaki bazı karakterlere esin veren gerçek kişiler, babasını bekleyen Murathan, kendini kendinin üveyi gibi gören naif Murathan. Kendi sesinden dinledim. Sanat adına kendini bu kadar açan Murathan Mungan’a bu kez ustalığı dışında başka nedenlerle de hayran oldum.
Beşpeşe’nin Peşinden
Beş yazarın bir araya gelerek yazdıkları Beşpeşe, Türk edebiyatında teknik itibarıyla bir ilk… 2002’de Murathan Mungan ile başlatılan proje, 2004 başlarında Pınar Kür’ün romanın son bölümünü yazmasıyla tamamlanıyor. Konsept ve tasarımını Bülent Erkmen’in yaptığı bu proje kitap, beş ayrı bölümden oluşuyor. Her bölümün ikisi kadın, üçü erkek olmak
Özenle yetiştirilen her türlü yiyecek var masamızda , dolabımızda .Onların gözünden bakmak ister miydiniz insanlara ?
Sevgiyle büyüdü hepsi.Tek hayalleri irem bağına ulaşıp huzuru bulmaktı .Onların cennetiydi bu inançları.Özellikle de kahramanımız pembe domatesin .
Dalından koparılıp buzdolabına girince tanıştı insanların acımasızlığıyla .
Aşk nedir? Eminim ki aşık olan ya da olmayan pek çok insan bunun nasıl bir şey olduğunu düşünmüştür. Mungan’da bu kitapta aşkı kendi bakışından yorumluyor. Kendi deneyimlerden, yaşanmışlıklarından ya da hayal ettiklerinden. Biraz pesimist biraz da ümitvâr bir bakış sunuyor aşka.
“…Düşünüyor : Kendi hayatımız ne zaman kendimiz için bile bir eğretileme haline gelir?İçinde yaşadığımızı ne zaman karşımıza alıp bakmaya,hatta için için onu yazmaya başlarız?”
“…Seçilmiş bir yalnızlığın acı gücü başka hiçbir şeye benzemez,ancak bir resme saklanarak anlatılırdı..”
15 günlük Şairin Romanı maceramı bugün tamamladım.
Tek kelime ile
Kitap pek çok kısa öyküden oluşuyor. Bu öykülerin tamamına yakını yalnızca tek sayfadan ibaret. Tek sayfa; ama o tek sayfa, bize bazen karakterin bizzat kendisini, bazense biz okurlarına gösterdiği hissi detaylıca anlatmaya yetiyor. Gerçekten de öyle. Hani bazen olur ya, karakter kendini anlatır; ama işte sen aslında o an karakteri değil de kendini görürsün. İşte bazı öyküler de böyleydi. Kendimden bir şeyler bulabildiğim satırlarla doluydu kitap. Öyküleri tek başına bir yerlerde okusam ‘’güzelmiş’’ der geçerdim sanırım. Ancak böyle hepsini art arda okuyunca, belki de bu sıralar en çok ihtiyaç duyduğum şeyi almış oldum öykülerden: Anlaşılmak. Bir okura bir kitap en iyi nasıl yaklaşabilir ki daha başka? Bu nedenle benim severek okuduğum bir kitap oldu Kibrit Çöpleri. Aynı zamanda kalemini çok merak ettiğim Murathan Munganla da tanışma kitabımdı. Devamı da gelecek.
