"Kendine gelmesi için saatlerce dinlenmesi gereken bir şey gibiydi arkamızda bıraktığımız cadde. Öyle hissederdim ki; kaldırımlar basılmaktan, lambalar yanmaktan, vitrinler bakılmaktan yorulmuştu."
Ben bir topalın yanından hızla geçemem, yapamam bunu ona ve kendime bunu anlatamam…
“Hiçbir yere gitmedin” dedim ona, ”Hiçbir şey yapmadın.Mutsuz bir çocuklukla bile kutsanmamış iyi bir kızsın.Duygusal Budizm’in, bu hurdacı mistisizmin, tütsü çubukla terapin, magazin astrolojin... hiçbiri senin değil, hiçbirini kendi kendine anlamadın.İçine düştün, hatırı sayılır sezgilerden bir bataklığın içine düştün.Kendi mutsuzluğunun ötesinde bir şeyi sezinleyecek özgünlüğün veya tutkun yok. Neden zihnini diğer insanların mistik bayağılıklarıyla dolduruyorsun ve kabuslar görmene sebep oluyorsun?”
Sayfa 120
Bense sahaf olmak istiyordum, hurdacı üniformamdan çok uzaklaşmadan kitabın hurdasıyla ilgilenmek...
Sayfa 15Kitabı okudu
uslanmaz bir evlatlık, pişman olmuş mülteci, bir hurdacı yamağı
mazgallarda kayıbım ben,
Sayfa 67 - İzdiham Yayınları - 6. BaskıKitabı okudu
Eray Canberk'in Yanında 'Mutlu Hurdacı' Olmak
Şiir kardeşini aramaya gurbete çıkmış bir turna olsa
kanat açıp yoldaşlık etmeye kara bir tren bulamasa,
Kars'a gider oradan bir kızakla senin gönlüne düşerdi
aşka yetişememek olsa da şiir dosta da kavuşmaktır bir bakıma
Buluşmalarda oturan taraf masaya gelenden avantajlıdır.
gölgem çok çok güçlüydü, belirgindi gerçek cismimden; duvara vurmuş gölgem daha gerçekti vücudumdan. sanki ihtiyar hurdacı, kasap, dadım ve o kahpe karım, benim gölgelerimdiler, ben bu gölgelerin içinde hapsedilmiştim. bir baykuşa benziyordum, ama iniltilerim boğazımda takılıp kalıyordu ve ben pıhtılaşmış kan olarak tükürüyordum onları. şayet baykuş da hasta olsa benim düşündüğüm şeyleri düşünür. duvardaki gölgem tıpkı bir baykuş gölgesiydi ve iki büklüm eğilmiş, yazdıklarımı dikkatle okuyordu.
Sayfa 98Kitabı okudu
Bilmiyorum, odamın duvarlarında nasıl bir zehirli etki var ki, düşüncelerimi zehirliyor. Besbelli benden önce burada bir cani, bir zırdeli oturmuş. Hayır, yalnız odamın duvarları değil, belki dışardaki manzara, o kasap, yaşlı hurdacı, dadım, o kahpe ve gördüğüm herkes; hattâ arpa aşımı yediğim kâse, sırtımdaki giysiler, hepsi birlik oldular, bende bu düşünceleri onlar uyandırdılar.
"Bilmiyorum, odamın duvarlarında nasıl bir zehirli etki var ki, düşüncelerimi zehirliyor. Besbelli benden önce burada bir cani, bir zırdeli oturmuş. Hayır, yalnız odamın duvarları değil, belki dışarıdaki manzara, o kasap, yaşlı hurdacı, dadım, o kahpe ve gördüğüm herkes; hatta arpa aşımı yediğim kâse, sırtımdaki giysiler, hepsi birlik oldular, bende bu düşünceleri onlar uyandırdılar."
Sayfa 65