Veysel Karani
.... Hz. Ali'ye (Kerremallahu vechehû) karşı tertip edilen savaşlar ve çıkarılan fitneler vukua gelene kadar bir daha hiçbir kimse onu görmemişti. Savaş ve fitne zamanında Hz. Ali'ye gelmiş, Sıffîn'de şehit olana kadar düşmanlarına karşı onunla birlikte savaşmıştı. Güzelce yaşadı, şehid olarak can verdi.
Veysel Karani
Peygamber (s.a.) sahabeye şöyle demişti: "Karn kabilesinde, ismi Üveys olan bir adam vardır. Kıyamet günü olunca, ümmetimden, (sürülerinin çokluğu ile tanınan) Rabia ve Mudar davarları kadar, kişilere şefaat eder". Sonra Hz. Ömer ile Hz. Ali'ye (r.a.) döndü ve kendilerine şöyle dedi: "Ona dikkat edin, iyi bakın. O, innîn (cinsî duyguları bulunmayan meczub) bir kişidir, orta boyludur, saçları çoktur, sol tarafında bir dirhem büyükiüğünde bir beyazlık bulunur. Avucunda Baras (hastalığı varmış) gibi bir beyazlık vardır. Rebia ve Mudar, davarları sayısı kadar ümmetime şefaat edecek. Onu gördüğünüzde, selamımı ulaştırın ve ümmetime dua etmesini söyleyin".
Bismillahirrahmanirrahim
Güneşi görürsün, doğduğu zaman mağaralarında sağa doğru eğiliyor, battığı zaman da sola doğru onları makaslayıp geçiyor ve onlar, mağaranın geniş bir dehlizi içindedirler. Bu, Allah’ın ayetlerindendir. Allah kimi doğru yola iletirse o yolu bulmuştur. Kimi de sapıklıkta bırakırsa, artık onun için veli, mürşid bulunmaz.
Bu ayet Kur’an-ı Kerim’in 18. suresinin 17. ayetidir. Ayette; “Bu, Allah’ın ayetlerindendir.” vurgusu yapılmaktadır. Burada, ayet numarasıyla sure numarasına çarptığımızda büyük bir işaretle karşılaşmaktayız. 18x17=306 Kur’an-ı Kerim’in 306. ayeti ise, Ali İmran suresinin 13. ayetidir. Yani 3. sure 13. ayet (3.13) yani Bedir Ashabının sayısı aynı zamanda Hz. Mehdi’nin askerlerinin de sayısı 313’tür. Ayrıca 3. sure 13. ayette de Bedir Savaşı’na katılacakların sayısının pek az olduğu bize bildirilmektedir. Kur’an-ı Kerim’in 306. ayeti 3. sure Ali İmran 13. ayet (3.13)
Bismillahirrahmanirrahim
Şüphesiz, karşı karşıya gelen iki toplulukta sizin için bir ibret vardır:
Bir topluluk Allah yolunda çarpışıyordu. Öteki ise kâfirdi. (Onları) göz bakışıyla kendilerinin iki katı görüyorlardı. Allah da dilediğini yardımıyla destekliyordu. Bunda görüş sahipleri için elbette ibret vardır.
Sayfa 15Kitabı okudu
# Allah İle Konuşturan Namaz
...... Hem ne diyor Hz. Ali : "Ayıbın en büyüğü sende olmayan bir ayıpla başkasını kınamandır"
Sayfa 168Kitabı okuyor
Hakkı kişilerin şahsıyla değil.
Hak olduğu için kabul eyle...
Hz.Ali (R.A)
Şiilik
hz. ali, hz. hasan ve hz. hüseyin’den hiçbiri, imâmetin nasla kendilerine verildiğine dair bir beyanda bulunmamışlardı. bu itibarla bir mezhep olarak şiîliği, hz. ali’nin hayatında cemel ve sıffîn vakalarında, tahkîm olayında veya hz. muâviye ile aralarında meydana gelen ihtilaflarda aramak yanlış olur.
İncitme ve de incinme...
Ebu Hasan Harakani, insanları üç gruba ayırır :
•Sen kendisini incitmediğin halde o seni incitir.
•Sen kendisini incitirsen o da seni incitir.
•Sen kendisini incitsen de o seni incitmez.
Harakani şöyle devam eder : " Bir mümini incitmeden sabahtan akşama varan bir kimse, o gün akşama kadar Hz.Peygamber ile yaşamış gibi olur."
Sayfa 119 - Tutikitap
Hz. Ömer Şam'a gittiğinde bir gece Ebu'd-Derda'nın ziyaretine gitmiş, evinin kapısında kilit olmadığını, üzerinde oturduğu bir keçe parçası ve yastık yerine kullandığı bir semerden başka bir eşyası bulunmadığını görüp sabaha kadar ağlamış, Ebu'd-Derda ise Ömer'e Hz. Peygamber'in şu sözünü hatırlatmıştı: "Dünya yurdunda eşyanız bir yolcunun azığı kadar olsun! "
Ah, Ebu'd-Derda, yeni binalar yapanları görmüştü de bir kere bakın nasıl
seslenmişti onlara: "Ha bire dünyayı yeniliyorsunuz!"
O dünyayı değil, ruhunu yeniledi. Dünyayı değil, dünyayı yaratanı sevdi. Ve Hz. Peygamber'den öğrendiği şu duayı mırıldandı hep: "Allah'ım senin sevgini
istiyorum! Seni seveni sevmek istiyorum! "Bu sevgiden ayrılmadı sağlığında ve hastalığında.
Hz. Peygamber, onun için "Bu ümmetin Bilgesi!" demişti, ne büyük müjde! Bu merhametli bilge, "İnsanlara, üzerlerine almak istemedikleri şeyleri yüklemeyiniz. Allah'tan önce siz hesaba çekmeyiniz onları" diyerek, bir çıkış yolu açtı günahkarlara. Onlardan birini tartaklayıp lanet yağdıranlara dönüp "Bu adamı bir
kuyuya düşmüş bulsaydınız, çıkarmaz mıydınız?" diye sordu. "Evet," cevabını alınca, devam etti sözlerine: "Öyleyse kardeşinize hakaret ederek onu düşmüş olduğu günah çukuruna iyice itmeyin, çıkmasına yardımcı olun. Sizi böyle hallere düşürmeyen Allah'a şükredin. İlla kızacaksanız onun şahsına değil, günahına kızın!"