Sözün bütün kanatlarını kırdım. Ey dünya, çok yorgunum. İnsanlar bakıyorlar bana, gözlerinin izi kalıyor yüzümde. Yalnızlığın son burcunu da ekledim içimdeki kaleye. Sessizce uzaklaşıyorum, kimsesiz bir gölge olarak duvar diplerinde yaşamın.
Anlaşıldı, bu dünya kaldıramayacak benim sorularımı. Bana durup dinlenecek bir dulda bulunamayacak. Konuşmamam, susmam gerek. Bütün şiirleri son dizesinden başlayarak yazsam da, tümden yazmaz olmam gerek. Varsın hiçbir şey konuşulmasın. Sonsuzluk hep ertelensin. Ben alıp başımı gideyim, ölümün işgal ettiği yaşamımı bağrıma basarak.
Sayfa 327Kitabı okudu
Ben şiir yazmazsam
Yitirir dilini içimdeki çocuk.
Sayfa 53 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
1'den 1'e
ben hem akıl hem de ruh hastasıyım!
annem de akıllıdır aslında.
babamın da ruhuna el fatiha!
sonra iki oğlum oldu..
ikisi de hasta!
biri akla, öteki ruha!
Belki O'da sadece içimdeki kadını seviyor, beni karısı ve çocuklarının anası olarak görmekten başka bir şey istemiyordu. Bunu benden beklemiş olan ilk erkek o değildi, ama bilmeliydi ki ben asla böyle bir şey yapmayacaktım asla! Yolumu seçmiştim bir kez; beni bu yoldan hiçbir erkek döndüremezdi.
Sayfa 208Kitabı okudu
