Doğaçlama
Rabbim, kavrulmuş kalbimde bekleyiş var. Yağmur gecikti, bulutlar hala çekingen. Akşamın hüznü içime işliyor, şemsiye açık, ama damlalar inatla yağmıyor. Şiir gibi akan bu bekleyiş, ruhumu saran bir sis gibi etrafa yayılıyor. Belki de yağmur, kalbime düşen bir melodi olacak, beklemekten yorulduğum an. Ama şimdi, sadece bulutlarla konuşuyorum ve yağmurun özlemiyle doluyorum.
Odaklanıyorum
Hiç düşünmediğim düşünceleri
Hiç düşünmediğim geceleri
Hiç düşünmediğim umutları
Sadece kafamı karıştırıyor
Bazen karşımda konuştuğum her duvar
Hayatı anlamamı,farkındalığımı sağlar
Dertlerimden akan her kan
Ayrı bi hüzüntüyle kaplar içimi
Nefret ediyorum
Kibirli insanlardan ve yalancı kağıtcılardan
Bir okyanusun sonu olmadığını
Rüzgarda saçlarımın uçuşması
Âdeta fırtına da dalyanların çığlıkları
Yüzümden düşen her yaş incileriyle birlikte geçiyor
Kayıtsızlığında gömülen şu hayat
Her ansızın içime işliyor
Nefret ediyorum korkmaktan
Bedenimi korkutan her gölgenin siyahlığı
Umutsuzlarımı yansıtır
Yersiz sözlerin olduğu kâinatta
Nefret ediyorum
Hevesimi kıran şu hayattan
> Mrs.Aria
Doğaçlama
"Yol boyunca ilerlerken, şairane bir seyirdeyim. Durgun akşamların sakinliği içime işliyor, gün batımını düşündürüyor yüzün. Saçların rüzgarda hafifçe dans ederken, ellerin sessizlikle buluşuyor. Kim bilir neler hissediyorsun şu anda, belki de aynı manzarayı paylaşıyoruz. İçimdeki melankoliyi yansıtan bu tablo, beni derinden etkiliyor. Şiirlerin en güzel nakaratları bu anlarda doğuyor ve ruhumun derinliklerine işliyor. Bu yolculukta, gözlerimiz aynı ufuklara bakıyor. Belki de bu sessizlikte, kalplerimiz aynı ritimde atıyor. Ellerimizi tutup ilerlemek istiyor musun, yoksa yolculuğumuza sessizce devam mı edelim?"
Gözyaşlarımın bir ateş parçası gibi yanaklarımı yaktığına ilk defa şahit oldum galiba.
Şimdi gecenin bütün sırları, kötülüklerin üstünü örtmüşken odamda küçücük bir ışıkla tavana bakarken seni görüyorum.Gülümsüyorsun.
Ne kadar buruk bir his.Uzun zamandır gülmemişsin bile bana içime işliyor.
Yastığıma değil keşke sana sarılacak kadar olsaydın bende.Belki yastığımda bulamadığım teselliyi sende bulurdum diyeceğim ama cansız bir varlık bana karşı artık atmayan kalbinden daha canlıdır muhtemelen.
Gecelerime korkunç bir sancı bıraktın.Bunu tüm kötülük ve günahların üstünü örten karanlık bile örtemiyor.
Teşekkür ederim.
ve sen,
en aydınlık izleğisin o karanlık şehrin
engin kıyıları, sessiz ve de dingin
mahşer yerine benzeyen güncelerde
sahibini arıyor, asude dizelerin
gecenin
düğümünde filizlenen ve güne ün düşüren
kalabalık bir kimsesizlik sanki “için”
kaynağı bilinmez ve derin, yankılar gibisin
imgelerin, umarsız hançer, nasıl da özgür ve keskin
susuyorum dokundukça tenhalarına
soluk oluyor bellediğim hecelerin…
sen, bilemezsin okudukça büyüyor,
içime işliyor görmediğim gözlerin…
Arzu Eşbah
Acı içime işliyor, jilet gibi keskin kopkoyu bir kan dolaşıyor damarlarımda."
Yalnızlık derinleşiyor. Sezgilerin de sardunyaların kokusuyla, dolunayla ve olgunlaşan acıyla derinleştiğini hissediyorum. Acı içime işliyor, jilet gibi keskin; kopkoyu bir kan dolaşıyor damarlarımda.
Sylvia Plath
Yalnızlık derinleşiyor; Sezgilerin de sardunyaların kokusuyla, dolunayla ve olgunlaşan acıyla derinleştiğini hissediyorum. Acı içime işliyor, jilet gibi keskin, kopkoyu bir kan dolaşıyor damarlarımda...
Günlükler
“Dokunma , yapma , içime işliyor ruhun, bakamıyorum , sensizliğe dayanamıyorum seni burada , içimde istiyorum !”
BAMBAŞKA ŞEY BAMBAŞKALIK DERDİNDE
Ezilen güneşler ötesinde,
Kimi düşünsem aklımda.
Derin derin göçerken oralara,
Her güne farklı sıkışmış ruhumda.
Mutlu muyum, evet, hemde sebepsiz,
Şükürlü müyüm, canım çıkana kadar.
Her zaman ki gibi derin düşünceler içinde,
HİSSET DERGÂHI
Biraz güneş biraz da yağmur taneleri,
Balkona ansızın gelen misafir.
Islanmış rüya kanatlarından,
Tüyleri hafif bir İstanbul.
Tellerinde kocaman bir manzara,
İçime işliyor.
Birkaç şey karaladığım kağıdın üstüne,
Damlayıp geçiyor huzur.
Pencerelerim biraz güllerden açık ise,
Papatya döşeli evimin çatısı,
İlham perileriyle mazhar.
Benliğime dalıyor ...
AYKUT BARIŞ ÇELİK
Ağrı Kesici(Hasret)
Kar yağardı geceleri,Üşürdüm.
Sırtımı duvara dayayıp,
otururdum dizlerimi kırarak.
Ellerimi bağdaştırırdım dizlerimde.
Harıl,harıl yanan Şömine,
Ve ondan çıkan yanan odun sesleri.
Uzuun,Uzuun düşünürdüm,
Gözlerimi kapatarak.
Sonra yüz hatların gelirdi aklıma,
Şekiller çiziyorum o hatlardan,
Belki ucu,buluştuğumuz yer olur diye.
Galiba elektrikler