Lütfen 5 dakikanızı ayırır mısınız?
Hayatımın en zor günlerinden birini geçirdim bugün. Ama sokaktaki canların yaşadığı şeylerin yanında bizim zor günlerimiz ne ki!
Hiçbirimiz arabanın arkasına bağlanıp ciğerimiz patlayana kadar koşturulmadık mesela.
Hiçbirimiz ''aa birisi bize yemek koymuş'' umuduyla sevinip zehirlenmedik.
Hiçbirimiz kımıldamayalım diye kemerle
ELLERIMIZIN BÜYÜK BOŞLUĞU
Burası dünya ve biz artık çok sıkıldık
Alıp başımızı sana gelmek istiyoruz
Sana gelmek, orda kalmak istiyoruz
Çok unuttuk,hatırlamak istiyoruz
Başımızın okşanmasını, gözyaşımızın silinmesini,
Kolumuza girilmesini istiyoruz
Yağmurunu ve meleklerini, yeniden istiyoruz
Rüzgarın sesini,ırmağın sesini,
Dağların
Her şeyin yozlaşıp kabuklaştığı şu günlerde "Adalet!" de temsili bir kabuğun içinde can çekişip durmakta. Yasalar güven duvarları olmaktan çıkmış etrafımızda güvensizlik eksenleri örmek için her geçen gün üstüne ters bir şekilde katarak sırtımızı dayamak yerine her zaman yüzümüzü dönmek ve güvenle gözlerimizi yummamak için didik didik yozlaştırılmakta. Sürekli gözlerimiz açık uyuduğumuz için hissizleşiyoruz, kötü olana alıştırılıyoruz, yoz olan içimizde yer edinmeye başlıyor. Artık hepimiz kronik umutsuzluk hastalığının adaylarıyız. Tek deva yoz olana karşı gözlerimizi yummamak.
Sen de bu durumu yaşıyor musun ?
Eğer sizde günlük rutin işlerinizi yapmakta, sosyalleşmekte zorlanıyorsanız içinizde yıllardır yorulmuş bir mükemmeliyetçiyle yaşıyorsunuz demektir.
Tükenmişlik sendromu kavramı bir kaç sene önce Meryem Üzerli ile hayatımıza girdi.
Yorulma hakkımız yokmuş gibi yaşıyoruz. Her şey en iyi şekilde ve sorunsuz olsun isteyen bir yapımız var. Çünkü
İnsanın sığınabileceği tek bir yer vardır. Kendi içimizde bir yer. Kendimizden başka kimsenin ulaşamayacağı ve tahrip edemeyeceği bir yer.
Gökhan Özcan'nın pazartesi perşembe köşe yazılarını bu gönderinin altında paylaşmayı düşünüyorum inşallah, bugünden başlayalım.
Nefs sözünü sinsice söyler!
Hayata, başka insanlara karşı bir şeyler söylerken, freni boşa almak adetimiz oldu. Buna karşılık, kendimize bakışımızda ayağımız hep fren pedalında. Kendimize kıyamıyoruz hiç,
Var mı öyle bir yeriniz?
"İnsanın sığınabileceği tek bir yer vardır. Kendi içimizde bir yer. Kendimizden başka kimsenin ulaşamayacağı ve tahrip edemeyeceği bir yer. O yerde huzur, sükunet ve özgürlük buluruz."
Günaydın
Bitmek bilmeyen bir sıkıntı. İnsan, insan dünyanın vebası:
“Yaşamın sonuna doğru yürüyoruz. İçimizde heves kalmamış. Yaşamaya. Sevgiye. Aşka.
Belki, diyorum, belki Neşe'nin biraz hevesi vardır. Ama çok sürmez, onu da üzerler. İnsan dediğin birbirini yer, yer de doymaz.
Duygularını yer, zamanını, yaşamını, heyecanını. Aşkını, inancını. Etini yer, kalbini söker.
İnsan dünyanın vebası."
Caner Almaz
Bir bayrama daha yaklaşırken, iyi insanlar dileriz sevgili okur. Sanırım şu çağda ihtiyacımız olan tek şey, iyi insanlar. Var olun.
🌺
Sevginin olduğu her yer iyileşir, içimizde ve dışımızda sevginin çoğalarak artttığı bir gün olsun… ♥🎈🐞🏵️🍄🌺
Her dalga fırtına, her damla vurgun
Aşk ki, içimizde kayıp bir liman
Denizi taşıyan martılar yorgun
Yer yine kırmızı; gök yine duman
Nurullah Genç
Elma Veremeyen Bir Kiraz Ağacı
"Mucize bir evin yaşlı kedisidir." Diyor Barış Bıçakçı Sinek Isırıklarının Müellifi kitabında. Hayır. Mucize bir evin doğum yapmış kedisidir. Çiçek açmış kaktüsüdür, kışa hazırlanırken bir şehir. Mucize yağmurdan sonra çıkan kanatlı karıncadır. Ki bu çocukluğumun en fantastik varlığıydı. 20li yaşlarımda görmeseydim ilk defa
"İçimde, bir sessizlik var bugünlerde.."
Bilmiyorum, neden hep ağlıyorum gözlerimle...
Yağmurlarcasına ve Sellercesine, ağlamak istiyorum yüreğimle...
İçimde, bir sessizlik var ta derinlerde saklanır...
EKİM AYI KİTAP ÇEKİLİŞİMİZ
YİNE BİRBİRİNDEN GÜZEL KİTAPLARLA BULUŞTURDUK BİRBİRİMİZİ.
KATILAN-KİTAP GÖNDEREN HERKESE ŞİMDİDEN ÇOK TEŞEKKÜRLER. KAZANAN ARKADAŞLARI TEBRİK EDERİM.
BÖYLE GÜZELLİKLERİN ÇOĞALMASI İÇİN ELİMİZDEN GELENİ YAPMALIYIZ HEP BİRLİKTE.
''DAHA FAZLA KİTAP-DAHA ÇOK MUTLULUK DEMEKTİR..''
Öncelikle bu çekilişe bağışladığı kitaplarla, emekleriyle,
Can Damarınızdan Daha Yakın VUSLAT!..
Bir köy var uzaklarda,orada küçük bir ev ve orada büyük ümitlerimi,umutlarımı saklayacağım deryalara açılacağım yer...
İnsan,küçücük bedeninde küçücük bir yere çok şey sığdırabiliyor. Bütün özlemlerini,sevgisini,hatıralarını saklıyor ve orada her şeyini yaşatıyor.İşte insan nasıl bir küçük bir bedenine bu kadar şeyi saklayabiliyorsa bir o kadar şükür bir o kadar tevekkül etmesi gerekli.İnsan,hayret edebilecek şeyleri bedeninde çokca taşıyor aslında sadece gözünü kör,kulağını sağır,ağzında çıkan her şeyi dilsiz yapıyor, konuştuklarının ve yaptıkları şeylerin.Farkına varsa görebilse,duyabilse,konuşabilse insan çokca hayret içerisinde çokca şükür içerisinde olur.Gafil olan bizleriz aslında yabancıyız kendimize hep uzaklarda arıyoruz vuslatı,kelimeler kifayetsiz kalıyor içimizde.Düşünün can damarınızdan daha yakın VUSLAT!..
Şiirsevdalısı 🕊️🌼🌿