her öğleden sonra üniversitede görülebilecek türden alışılmış bir manzaraydı bu, ama orada oturup dikkatlice oturup etrafı izleyince bir şeyin farkına vardım: herkes kendi çapında mutlu görünüyordu. gerçekten mutlu muydular, yoksa sadece bu izlenimi mi veriyorlardı bilemiyorum. ama bir şey varsa, eylünün sonunun bu güzel ikindisinde herkes mutlu gözüküyordu. içimi tanıdık olmayan bir yalnızlık duygusu kapladı, çünkü bu görüntünün dışındaki tek kişi benmişim gibi hissediyordum.
düşünecek olursam, geçmişte kalan yıllar boyunca zaten hangi manzaraya ait olmuştum ki ben? aklımda kalan son samimi sahne, gerçek bir dostluk içinde Kizuki'yle bilardo oynadığım, limandaki o salondu. ama Kizuki o gece ölmüştü ve o günden beri, benimle dünya arasına buz gibi bir esinti gelip yerleşmişti.
Sayfa 107Kitabı okudu
Geçmişte yaşayan bir ben vardım. Başka da kimse yoktu. Hiçbir canlının ayak basmadığı o dehşet müzesinde tek başınaydım. Dehşet içinde... Çünkü ben de babam olmuştum!
. Ben gerçek olanım, çünkü ben daima şimdi'deyim, şu anda varım ..
-----Geçmiş anılardadır ----
------gelecek ise hayal gücünde.----
(sonsuz) şimdiyim (an içinde var olanım). Şimdi olan olaya verdiğim de benim kendi
gerçekliğimdir....
"... Seni asla bırakmam!"
Veda... Son görüşmemizin üzerinden tam bir yıl geçmiş sevgili. Zamanı durduramıyorum ve aleyhime işlemeye devam ediyor. Seni son gördüğüm gündü. Gözlerinin içine son kez bakabildiğim gündü. Seni son kez öpebildiğim, sana son kez sarılabildiğim gündü. Önceki gün bir doğum günündeydin sanırım. O gün attığın fotoğraf hala duruyor. Telefonu biraz
Ayetler Kitabı
1. Ben varım. Vardım. Ve var olmaya devam edeceğim. Sonsuza kadar
ve sonsuzdan öte var olacağım!
2. Üzmez beni, sevmeyenlerimin ve cahillerin taktıkları isimler.
Aksine, tüm ihtişamımı koyar ortaya onlar. Benden ve adlarımdan
gelir, bütün ilerletici ve asil ve başkaldırıcı duygular. Albız benim;
Mara benim; Seth benim; Loki derler bana;
Sayfa 229Kitabı okudu
