“Nerede okumuştum, hani bir idam mahkûmu ölümünden biraz önce şöyle söylemiş ya da düşünmüştü:
‘Yüksek ve sarp bir kayalıkta, ancak iki ayağımın sığabileceği, dar bir çıkıntıda, dört bir yanım uçurumlar, okyanuslar, sonsuz bir gece, sonsuz bir yalnızlık ve hiç bitmeyecek bir fırtınayla sarılmış durumda yaşamak zorunda olsam ve bütün ömrümce, bin yıl boyunca, hatta sonsuza kadar o bir karış toprakta durmamda gerekse o şekilde yaşamak, şu anda bir yarım saat içinde ölecek olmaktan çok daha iyidir.’ Yeter ki yaşasam, sırf yaşasam! Nasıl olursa olsun, ama yeter ki yaşasam!”
Dostoyevski'nin idamdan kurtuluşunun yansımaları... Ümit Yıldırım
"Nerede okumuştum, hani bir idam mahkûmu ölümünden biraz önce şöyle söylemiş ya da düşünmüştü: 'Yüksek ve sarp bir kayalıkta, ancak iki ayağımın sığabileceği, dar bir çıkıntıda, dört bir yanım uçurumlar, okyanuslar, sonsuz bir gece, sonsuz bir yalnızlık ve hiç bitmeyecek bir
Bir gün daha yaşamak.
Bir gün daha yaşamak, dedi idam mahkûmu, son arzusunu soran cellâda. Şaşırdı cellât, alay ve merhamet yarıştı yüzünde. Böyle bir son arzuya tanık olmamıştı hiç.
...
Bir bardak su, kalem ve kâğıt, bir din adamı demedi adam. Yanaşmayınca çıkartmaya ipi boynundan, bir gün daha yaşamak, diye
tekrarladı kelimeleri. Yarışı alay kazandı. Korkunç bir kahkaha attı cellat. Şafak sökmek üzereydi. Ranzalar titredi koğuşlarda. Korkuyla kanatlandı kuşlar. Hapishane müdürü başını salladı. Son arzu gelenekti. Ha bugün ha yarın! Cellât isteksizce indirdi sandalyeden mahkûmu.
Mahkûm öyle bir nefes aldı ki yıldızları çekti içine. Şafak söktü o an. Güneş hayat mührünü gökyüzüne vurdu. Siftah yapamadan tezgâhını topladı cellat. Uzaklaştı fısıltı yılanını salarak:
Bir ömür yetmedi mi!..
Sayfa 27Kitabı okudu
Kürek mahkûmluğu! Ah! Evet ya!
Kürek mahkûmu olmaktansa ölümü bin kere tercih ederim.
İdam sehpasını, zindanlara; hiçliği, cehenneme; giyotinin bıçağını, boyuna takılan o demir halka yerine tercih ederim!
IV. Murad, Abaza Mehmed Paşa’yı çok seviyor, diğer taraftan gözdesi Bosnalı Mustafa’nın ısrarlarına da dayanamıyordu. Bir gün ani bir şekilde Abaza’yı tevkif ettirmiş, akşama kadar hapsettikten sonra, zindandan bir idam mahkûmu çıkartarak Abaza Paşa diye onu boğdurtmuş, Mehmed Paşa’yı da o gece hazırlattığı bir gemiye bindirerek Gelibolu’ya göndermişti. Paşa orada tebdili kıyafet ederek ve adını şanını değiştirerek alelade bir tayfa gibi Cezayir kalyonlarından birisine girmiş, korsan olmuştu.
Doğan KitapKitabı okudu
