Bir davette çalınan bir bileziğin ortak nokta olduğu 4 farklı hikâye yazılmış ve her hikâyeyi başka bir yazar kaleme almış. Fakat Epsilon sadece Julia Quinn'in yazdığı bu hikâyeyi kitaplaştırmış. Keşke diğer yazarların hikâyesi de çevrilip bu kitaba eklenseydi ve bileziği kimin çaldığı belirsiz kalmasaydı. Diğer karakterlerin hikâyesini sever miydim, bilemiyorum elbette ama hiç değilse konu bütünlüğü sağlanmış olurdu.
Kitabın içeriğine gelecek olursak, her şey çok oldubittiye gelmiş. Sevdiğim kısımlar da oldu ama bu hikâyenin hakkı 100 sayfa değil, biraz daha uzun olmakmış. Gerçi daha uzun olsaydı Julia Quinn adım adım batırırdı bu kitabı muhtemelen, o da ayrı bir sıkıntı.
Leydi Whistledown'un bu kitapta yaptıklarından çok rahatsız olduğumu söylemeden de edemeyeceğim. Olanı olduğu gibi aktaran biri olduğu için bu kadar popüler bir yazar olan Leydi Whistledown ne zamandan beri insanları haksız yere itibarsızlaştıran, iftiracı biri oldu? İnanılmaz kızdım bu olaya zira Bridgerton serisinde okuduğum Leydi Whistledown böyle biri değildi.
André Gide 'e göre arkadaşlarıyla "Sen öykü ve tiyatro yazarısın roman yazamazsın" diye girdikleri bir iddia sonucu Wilde kendini odaya
