Şimdi aynı öfke karşısında çocukluk dönemindekinden daha az korkup titriyorsam, çocukken duyduğum o katıksız suçluluk duygusunun yerini, her ikimizde de gördüğüm bir çaresizliğin almasındandır.
Benim hayatta sizin kadar tecrübem yok. Pek az insanla tanıştım ve daima kendimle yaşadım. Görüyorum ki, başka yollardan gittiğimiz halde ikimizde ayı neticeye varmışız: İkimiz de birer insan arıyoruz, kendi insanımızı...
Sayfa 99 - İş bankası kültür yayınlarıKitabı okudu
Bilmemek bilmekten iyidir
Düşünmeden yaşayalım mara..
Günü ve saatleri ne yapacaksın
Senelerin bile ehemmiyeti yoktur
Seni ne tanıdığım günleri hatırlarım ne seneleri
Yalnız seni hatırlarım..
Ki benim gibi bir insansın
Tanımamak tanımaktan iyidir
Seni bir kere tanıdıktan sonra
Yaşamak acısını da tanıdım
Bu acıyı beraber tadalım mara..
Başım omzunda iken sayıkladığıma bakma
Beni istediğin yere götür
İkimizde ne uykudayız ne uyanık
(Asaf Halet Çelebi - Mara)
İkimizde anlaşılmadık Oğuz Atay gibi
Ne seni anlayabildiler
Ne de beni.
Ne ben seni anlayabildim
Ne de sen beni.
Velhasıl
İkimize de birer Olric sundu hayat...
Çok düşünüyorum bazı şeyleri Olric!
Mutluluğun asal sayılar gibi her sayıya
bölünemediğini
Paylaşılıp çığ gibi büyümediğini
İnsan eli değmemiş bir kartopu olmaya
çalışıyorum şimdi Olric!
Asal sayının gururunu yaşamaya çalışarak.
Artık ne sen ne de ben
Bulamayız o günleri..
Bazen düşünüyorum da
Bende yanlış bir şeyler vardı galiba diyorum
İkimizde kıymetini bilemedik bir şeylerin...