Gammaz Yürek
Evet! -asabi- hep çok, çok, dehşetli asabiydim, şimdi de öyleyim, ama kim demiş deliyim diye? Bu illet duyularımı yok etmek, köreltmek şöyle dursun, daha da duyarlı kılmıştı. En çok da işitme duyumu. Yedi İklim dört bucak her şeyi işitiyordum. Cehennemden pek çok şey işitiyordum. O zaman nasıl deli olabilirim ki? Şimdi kulak verin bana! Ve görün
Bir varmış bir yokmuş
Gözüme uyku girmeden yatarken, fısıltılı konuşmalar duydum. Abakir’le Kalipa aynı yatakta yatıyorlardı. Belki ilk kez beraber olmuyorlardı ama ben hiç farketmemiştim. Kalipa, hıçkırıklarını duyurmamaya çalışarak ağlıyor, pek anlayamadığım bir şeyler söylüyordu.
Abakir uykulu bir sesle mırıldandı:
- Hadi kes artık. Biraz sabret, yakında şehre gideceğiz, orada her şey yoluna girer. Bir-iki gün yatakta kalırsın, hepsi o kadar. Boş yere üzülmene ne gerek var?
Kalipa üzüntülü bir sesle cevap verdi:
- Benim asıl üzüldüğüm şey o değil, ben kendimden nefret ediyorum, tiksiniyorum... Senin gibi bir adama nasıl kapıldım? Neyini sevdim senin? İşte bunu anlamıyorum. Hiç olmazsa başkalarına azıcık yararın dokunsaydı bari... Bir köpek gibi bağlandım sana...
- Korkma, pişman olmayacaksın. İşler bitince seni de götüreceğim.
- Biliyorum, pişman olacağım, ömür boyu pişmanlık duyacağım, ama yine de geleceğim seninle. Yalnız kalmak istemiyorum...
- Şşt. Yavaş konuş. Yaklaş bana. Niye sokulmuyorsun. Sızlanıp duracağın yerde asıl.. aaa yastığı ıpıslak etmişsin...
Yorganı başıma çektim. Yüreğimi parçalayan bu konuşmayı daha fazla duymamak için uyumak istiyordum.
EpubKitabı okudu
Üç Kez Seni Seviyorum Diye Uyandım
Tuttum sonra çiçeklerin suyunu değiştirdim
Bir bulut başını almış gidiyordu görüyordum.
Sabahın bir yerinden düşmüş gibiydi yüzün.
Sokağı balkonları yarım kalmış bir şiiri teptim
Sıkıldım yemekler yaptım kendime otlar kuruttum
-Taflanım! diyordu bir ses duyuyordum.
Cumhuriyetin ilk günleri gibiydi yüzün.
Kalktım sonra bir aşağı bir yukarı dolaştım
Şiirler okudum şiirlerdeki yaşa geldim
Karanfil sakız kokan soluğunu üstümde duydum.
Eskitiyorum eskitiyorum kalıyor ne kadar güzel olduğun.
— İlhan Berk (63 şiir)
ÜÇ KEZ SENİ SEVİYORUM DİYE UYANDIM
Üç kez seni seviyorum diye uyandım
Tuttum sonra çiçeklerin suyunu değiştirdim
Bir bulut başını almış gidiyordu görüyordum.
Sabahın bir yerinden düşmüş gibiydi yüzün.
Sokağı balkonları yarım kalmış bir şiiri teptim
Sıkıldım yemekler yaptım kendime otlar kuruttum
-Taflanım! diyordu bir ses duyuyordum.
Cumhuriyetin ilk günleri gibiydi yüzün.
Kalktım sonra bir aşağı bir yukarı dolaştım
Şiirler okudum şiirlerdeki yaşa geldim
Karanfil sakız kokan soluğunu üstümde duydum.
Eskitiyorum eskitiyorum kalıyor ne kadar güzel olduğun
İlhan Berk-Deniz Eskisi
Üç Kez Seni Seviyorum Diye Uyandım
Üç kez seni seviyorum diye uyandım
Tuttum sonra çiçeklerin suyunu değiştirdim
Bir bulut başını almış gidiyordu görüyordum.
Sabahın bir yerinden düşmüş gibiydi yüzün.
Sokağı balkonları yarım kalmış bir şiiri teptim
Sıkıldım yemekler yaptım kendime otlar kuruttum
Taflanım! diyordu bir ses duyuyordum.
Cumhuriyetin ilk günleri gibiydi yüzün.
Kalktım sonra bir aşağı bir yukarı dolaştım
Şiirler okudum şiirlerdeki yaşa geldim
Karanfil sakız kokan soluğun üstümde duydum.
Eskitiyorum, eskitiyorum kalıyor ne kadar güzel olduğun.
İlhan Berk
İlhan Berk ile güne başlamak
Üç kez seni seviyorum diye uyandım
Tuttum sonra çiçeklerin suyunu değiştirdim
Bir bulut başını almış gidiyordu görüyordum
Sabahın bir yerinden düşmüş gibiydi yüzün
Sokağı balkonları yarım kalmış bir şiiri teptim
Sıkıldım yemekler yaptım kendime otlar kuruttum
Taflanım! diyordu bir ses duyuyordum
Cumhuriyetin ilk günleri gibiydi yüzün
Kalktım sonra bir aşağı bir yukarı dolaştım
Şiirler okudum şiirlerdeki yaşa geldim
Karanfil sakız kokan soluğun üstümde duydum
Eskitiyorum, eskitiyorum kalıyor ne kadar güzel olduğun.
“Beni tanımamıştın, o gün tanımadın, asla, asla beni tanımadın. O saniye yaşadığım hayal kırıklığını sana nasıl anlatabilirim — o gün beni tanımadığın için ilk kez acı duydum, senin tarafından tanınmama yazgısını bütün bir ömür yaşadım ve onunla da öleceğim; tanınmamış, senin tarafından hâlâ tanınmamış bir şekilde.”
Nietzsche: Kendisinden bir şeyler öğrendiğim tek psikolog Dostoyevski olmuştur.
Freud: Dostoyevski olmasaydı eğer, psikanaliz biraz beklemek zorunda kalacaktı.
Einstein: Dostoyevski bana bütün bilim insanlarından daha fazlasını verdi. Gauss'tan bile.
Albert Camus: Suç ve Cezayı okuduktan sonra ilk kez, yeteneğim hakkında kesin bir kuşku duydum. Ciddi olarak, bu işten vazgeçme olasılığını ölçüp tarttım.
Jorge Luis Borges: Aşkı ilk defa yaşamak gibi, denizi ilk defa görmek gibi, Dostoyevski'yi keşfetmek de insanın hayatında önemli bir tarihtir.
Keşke Dostoyevski hakkında düşündüğüm tüm şeyleri söyleyecek gücüm olsaydı!” diyen Tolstoy, onu ölümünden önce de, “Son zamanlarda hastaydım ve Dostoyevski’nin Ölü Evinden Anılar’ını okudum. Modern edebiyatta Puşkin’inkiler dâhil bundan daha iyi bir kitap bilmiyorum.” sözleriyle övmüştür.
Ama birden aklım başıma geliverdi! Bütün o gece boyunca ilk kez korkunun buzlu parmaklarını üzerimde duydum; ellerim titriyor, dizlerimin bağı çözülüyordu. Kaybetmenin benim için ne anlama geldiğini o anda dehşetle anlamıştım!
