Dünya denen oyunu, varlıkların değişken gelgitlerini seyrettikçe, her bir şeyin; gerçekliklerin saygınlığının, yalancı pırıltılarının özünde olan o sahtelik iyice işime işliyor. Her sağduyulu insanın er ya da geç tanışacağı bu düşünme sürecinde, hepsi –alacalı bulacalı gelenekler ve modalar, ilerlemeler, kültürlerin düşe kalka gelişmesi, imparatorlukların ve kültürlerin içinde yüzdüğü koca kargaşa–, hepsi gölgeler ve unutuşlar arasında düşlenmiş bir mit, bir kurgu gibi geliyor bana. Ama bütün bu (bir vakitler gerçekleşmiş bile olsalar) ölü hırsların nihai tanımını Buda’nın dünyaya sırt çevirişinde mi, yoksa İmparator Septimus Severus’un (çok geniş bir deneyimin ürünü olan) kayıtsızlığında mı aramalıyız, bilemiyorum.
Buda ansızın her şeyin boş olduğunu anlayıp “Şimdi her şeyi biliyorum,” diyerek esrikliğinden sıyrılmıştı, Septimus Severus ise; “Omnia fui, nihil expedit,” demişti:
“Her şey idim; hiçbir şeye değmezmiş.”
Ömer Hayyam
Acem bilgenin sıkıntısı ise, (...) asil ve derindir. İyice düşünmüş ve her şeyin karanlık olduğunu görmüş; bütün dinler, bütün felsefeler üzerine kafa yormuş, nihayet Süleyman'ın lafına gelmiş bir adamın sıkıntısıdır onunki: "Gördüm ki her şey boşmuş, ruhun çektiği acılardan ibaretmiş" ya da şu öteki kralın -daha ziyade imparator demeli-, Septimus Severus'un, o da der ki: "Omnia fui, nihil..." - "Her şeydim, hiç bir şeye değmezmiş."
Sayfa 523 - Can, anlatı, Çeviri: Saadet ÖzenKitabı okudu
Dünya denen oyunu, varlıkların değişken gelgitlerini seyrettikçe, her bir şeyin; gerçekliklerin saygınlığının, yalancı pırıltılarının özünde olan o sahtelik iyice içime işliyor. Her sağduyulu insanın er ya da geç tanışacağı bu düşünme sürecinde, hepsi –alacalı bulacalı gelenekler ve modalar, ilerlemeler, kültürlerin düşe kalka gelişmesi, imparatorlukların ve kültürlerin içinde yüzdüğü koca kargaşa–, hepsi gölgeler ve unutuşlar arasında düşlenmiş
bir mit, bir kurgu gibi geliyor bana. Ama bütün bu (bir vakitler gerçekleşmiş bile olsalar) ölü hırsların nihai tanımını Buda'nın dünyaya sırt çevirişinde mi, yoksa İmparator Septimus Severus'un (çok geniş bir deneyimin ürünü olan) kayıtsızlığında mı aramalıyız, bilemiyorum. Buda ansızın her şeyin boş olduğunu anlayıp “Şimdi her şeyi biliyorum,” diyerek esrikliğinden sıyrılmıştı,
Septimus Severus ise; “Omnia fui, nihil expedit,” demişti: “Her şey idim; hiçbir şeye değmezmiş.”
132Kitabı okudu
"Gördüm ki her şey boşmuş, ruhun çektiği acılardan ibaretmiş"
ya da şu öteki kralın -daha ziyade imparator demeli-, Septimus Severus'un, o da der ki: "Om nia fui, nihil..."
- "Her şeydim, hiç1şeye değmezmiş..."
... ölü hırsların nihai tanımını Buda'nın dünyaya sırt çevirişinde mi,yoksa Imparator Septimus Severus'un (çok geniş bir deneyimin ürünü olan) kayıtsızlığında mı aramalıyız, bilemiyorum. Buda ansızın her şeyin boş olduğunu anlayıp “ Şimdi her şeyi biliyorum, " diyerek esrikliğinden sıyrılmıştı, Septimus Severus ise; “ Omnia fui, nihil expedit,” demişti: Her şey idim; hiçbir şeye değmezmiş.”
Sayfa 183Kitabı okudu
Her şey idim, hiçbir şeye değmezmiş…
Dünya denen oyunu, varlıkların değişken gelgitlerini seyrettikçe, her bir şeyin, gerçekliklerin saygınlığının, yalancı parıltılarının özünde olan o sahte gerçeklik iyice içime işliyor. Her sağduyulu insanın er ya da geç tanışacağı bu düşünme sürecinde -alacalı bulacalı gelenekler ve modalar, ilerlemeler, kültürlerin düşe kalka gelişmesi, imparatorlukların ve kültürlerin içinde yüzdüğü koca kargaşa- hepsi gölgeler ve unutuşlar arasında düşlenmiş bir mit, bir kurgu gibi geliyor bana. Ama bütün bu (bir vakitler gerçekleşmiş olsalar bile) ölü hırsların nihai tanımını Buda’nın dünyaya sırt çevirişinde mi yoksa imparator Septimus Severus’un kayıtsızlığında mı aramalıyız, bilemiyorum. Buda ansızın her şeyin boş olduğunu anlayıp “Şimdi her şeyi biliyorum” diyerek esrikliğinden sıyrılmıştı, Septimus Severus ise “Omnia fui, nihil expedit” demişti: “Her şey idim, hiçbir şeye değmezmiş…”
Dünya denen oyunu, varlıkların değişken gelgitlerini seyrettikçe, her bir şeyin; gerçekliklerin saygınlığının, yalancı pırıltılarının özünde olan o sahtelik iyice işime işliyor. Her sağduyulu insanın er ya da geç tanışacağı bu düşünme sürecinde, hepsi -alacalı bulacalı gelenekler ve modalar, ilerlemeler, kültürlerin düşe kalka gelişmesi, imparatorlukların ve kültürlerin içinde yüzdüğü koca kargaşa-, hepsi gölgeler ve unutuşlar arasında düşlenmiş bir mit, bir kurgu gibi geliyor bana. Ama bütün bu (bir vakitler gerçekleşmiş bile olsalar) ölü hırsların nihai tanımını Buda'nın dünyaya sırt çevirişinde mi, yoksa İmparator Septimus Severus'un (çok geniş bir deneyimin ürünü olan) kayıtsızlığında mı aramalıyız, bilemiyorum. Buda ansızın her şeyin boş olduğunu anlayıp "Şimdi her şeyi biliyorum," diyerek esrikliğinden sıyrılmıştı, Septimus Severus ise; "Omnia fui, nihil expedit," demişti: "Her şey idim; hiçbir şeye değmezmiş."
Sayfa 183Kitabı okudu
İstanbul ve Sultan Fatih'e Dair..! ( Günün Anlam ve Önemine Binaen )..!
İstanbul Kelimesi Hakkında..!
İstanbul kelimesi de Türkçe olmayıp Rumca "şehre doğru, şehre" anlamına gelen "is-tin-polis"ten galattır. Bu bakımdan bu gibi hususlarda lüzumsuz hassasiyet göstermenin anlamlı olmadığı kanaatindeyim.
İstanbul'un Fethine Doğu ve Batı'dan Bakış..!
Bütün bu gelişmelerin temel noktasında yer alan
"İlk üç asır boyunca Hırıstiyanlar Romalılar tarafından ağır eziyetlere maruz bırakıldılar. Mesela Neron devrinde (64) Roma'nın 14 mahallesinde birden çıkan ve 10 mahallenin tamamen yok olmasına neden olan yangının sorumluluğu İmparator tarafından Hıristiyanlara yüklenmek istendi. Zalim bir İmparator olan Neron için suçluları
Karacan Yayınları
Dünya denen oyunu, varlıkların değişken gelgitlerini seyrettikçe, her bir şeyin; gerçekliklerin saygınlığının, yalancı pırıltılarının özünde olan o sahtelik iyice işime işliyor. Her sağduyulu insanın er ya da geç tanışacağı bu düşünme sürecinde, hepsi -alacalı bulacalı gelenekler ve modalar, ilerlemeler, kültürlerin düşe kalka gelişmesi, imparatorlukların ve kültürlerin içinde yüzdüğü koca kargaşa-, hepsi gölgeler ve unutuşlar arasında döşenmiş bir mit bir kurgu gibi geliyor bana. Ama bütün bu (bir vakitler gerçekleşmiş bile olsalar) öyle hırsların nihai tanımını Buda'nın dünyaya sırt çevirişinde mi, yoksa İmparator Septimus Severus'un (çok geniş bir deneyimin ürünü olan) kayıtsızlığında mı aramalıyız, bilemiyorum. Buda ansızın her şeyin boş olduğunu anlayıp "Şimdi her şeyi biliyorum," diyerek esrikliğinden sıyrılmıştı, Septimus Severus ise; "Omnia fui, nihil expedit," demişti: "Her şey idim; hiçbir şeye değmezmiş."