Göz kapaklarım ağırlaşıyor... İnsan elindekilerin değerini kaybedince anlar. Ne kadar klişe bir cümle bu. Peki niye hala aynı şeyi tekrarlıyoruz? Niye hala inatla kaybedene kadar bekliyoruz? Salak mıyız biz?
Dilediğiniz kadar benim milletimi hor görün. İkimiz de milletimizi kendimiz seçmedik, milletimiz biz miyiz? Millet ne demektir? Hristiyan ve Musevinin, Hristiyanlığı ve Museviliği insanlığından önce mi gelir? Ah, keşke sizin şahsınızda, kendisine sadece insan denmesini yeterli bulan birini bulmuş olsaydım!
Sayfa 47Kitabı okudu
Marenburg dalgın bir ifadeyle, "İnsan bunları dinledikçe büyük aşk kavramını sorgulamaya başlıyor," dedi. Kafamızın içinde yarattığımız ideal kişinin özlemiyle mi yaşarız, yoksa bir insanı kendi gerçekleriyle olduğu gibi kabul edebilir miyiz? Yani her şeyiyle demek istiyorum."
"Bunu bana sorma Rudi. Bir erkeğiz. Bunu asla anlayamayacağız."
Sayfa 362Kitabı okudu
Kaybeden olmak, her şeyden ayrılıyor olmak bizim temel gerçeğimiz ve bu da tam tamına insan olmanın ağırlığının nedeni. Ama bu kaldırabileceğimiz bir ağırlık. Bunu dayanılmaz hale getiren de kaybetmeye razı olmamamız diyebilir miyiz?
Eğitim
Eğitim nasıl olmalı? Yıllardan beri bilinen, uygulanmakta olan eğitimden daha iyisini bulmak zordur, değil mi? Bu da, tabii, beden için idman, ruh için müziktir."
"Evet."
"Peki, işe idmanla değil, müzikle başlayacağız, değil mi?"
"Tabii."
"Söyle, sözü de müzikten sayar
Göl
Ebedi gecesinde bu dönüşsüz seferin
Hep başka sahillere doğru sürüklenen biz
Zaman adlı denizde bir gün, bir lahza için
Demirleyemez miyiz?
Ey göl, henüz aradan bir sene geçti ancak,