Yalan söylemek kötülüklerin en büyüğüdür. Bütün kötülükler ondan çıkar. Bize yalan söylendi; kamuoyu sürekli yanıltıldı. İçinde yalan bulunmayan tek bir gazete sayfası yoktur; bu ister siyasal ister ekonomik ister tarihsel toplumsal ya da kültürel konularla ilgili olsun. Hakikat her yerde baskı altına alındı; olgular çarpıtıldı, eğildi büküldü kendilerinin tam tersine dönüştürüldü. Bundan iyi bir sonuç bekleyebilir miyiz? Hayır, insan doğası ve özgür insan ruhu hakkı için bu böyle devam edemez. Yalancılar, hakikati çarpıtanlar yok olmalı, kaba güçle yönetme olanağından yoksun bırakılmalıdır. İşte ancak o zaman daha özgür, daha soylu bir insan soyu yeniden var olabilecektir.
Sayfa 236 - Koridor YayınlarıKitabı okudu
Oysa yaşam genellikle insanın bir başına kalması. Uykuda. Uykuyu ararken. Derin uykuların ötesinde bile zaman zaman düşünde sezinlemiyor mu insan birbaşınalığın çaresizliğini. Yollarda. Okurken. Pencereden caddelere bakarken. Giyinirken. Soyunurken. Herhangi bir kahvenin içinde oturan insanlara gelişigüzel bakarken. Hiçbir şey aramazken. Herhangi bir kahvede oturan insanları görmezken, başka olgular düşünürken... Yosun kokusunu yeniden duymaya çalışırken, bir kavşakta karşıdan karşıya geçerken, arabalar dünyasında yaşadığını son anda algılarken, büyük bir bulvarın tüm kahvelerinde oturanlardan hiçbirini tanımazken, bir mağazadan gelişigüzel yiyecek seçerken, ya da bir satıcıdan herhangi bir malı isterken, aynı anda özlem ve yalnızlıkları düşünürken, gidenleri, gelenleri, bölünenleri, ölenleri, doğanları, büyüyenleri, yaşamak isteyenleri, yaşamak istemeyenleri özlerken, severken, sevilirken, sevişirken, hep yalnız değil miyiz.
Rüya görmediğimizden emin miyiz ?
Alarmınız çalıyor kapatıp yataktan kalkıyorsunuz giyiniyorsunuz kahvaltınızı yapıyorsunuz ve güne hazırsınız. Ama sonra beklemediğimiz bir şey oluyor uyanıyorsunuz gördüğünüz sadece bir rüyaymış… rüyanızda kalkıp güne hazırlanıyordunuz ama gerçekte yorganın altında mışıl mışıl uyuyordunuz.Rene Descartes da zamanında böyle bir rüya görmüş ve hakkında düşünmeye başlamıştı. İnsan rüya görmediğinden nasıl emin olabilirdi ?
Prenses değil o Premses Bir kere siz yanlış biliyorsunuz
"Tatil yerlerinde çalışan olsak bile insanların illa gece hayatının olduğunu ya da olması gerektiğini düşünüyorlar.
Eğlence anlayışlarının bu kadar tuhaf oluşmasına neden olan şey ne acaba?
Yaşama ya da eğlence hissini doğru yerlerde aradığımıza ya da bulunduğumuz hislerin gerçeği yansıttığından emin miyiz?..
Kitaplarda okuyarak gördüğüm yerleri gerçekte görmeyi reddettim. Yadırganmama rağmen pişmanlığım yok. Onların eğlence anlayışlarının bana aptalca ve saçma geldiğini söylesem kabalık ve saygısızlık yapmış olurdum o yüzden sadece "Beni sıkıp bunaltan, kafamı şişiren ve göz zevkimi bozan bir yer bana hiç eğlenceli gelmiyor. O yüzden size güle güle." diyerek geçiştiriyorum.
Bazen de (yadırgamayı abartanlara) "Oww o tarz bir eğlence hayatımın olmaması ne ayıp ne acı ne vahimmm. Şu an kendimi çok ezik hissettim. Bundan dolayı utanıp gelmemi ister misin?" diyorum yarı alayla gülerek. Evet diyecek kadar şuursuz olduklarında gidip kahkaha atarak içeri giriyorum. Ve anında tavizsiz ciddiyete bürünerek "Bazı utançlar vardır ki başkaları adına duyulur. Senin adına da utanıp bir daha gelmememi ister misin?" dediğimde "Aradığınız kişiye ulaşılamıyor." sesini baktığım yüzde duyuyorum.
Premses, cadı, harbi Barbie, canavar karmasından bir bütünken premses halimin değerini en başta bilmeleri gerekirdi. Çok yazık oluyor sonra -_- ..."