Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Yaşamı ıskalayanlar
Yazarın yarı otobiyografik olduğu söylenen ama eserinde satır aralarında ifşa edilen dürüstlüğü nispetinde bunun tersi bir fikre de yol açabilecek, yani kendi başına gelenleri bir başkasının gözüyle yorumladığını düşündürtebilecek denli kendinden uzak olabilecek de bir eser.
Ben, verdiği psikolojik derinlik ve içsel hesaplaşmalardaki
Bu hikayeye nasıl bir yorum yapsam bilmiyorum. Önce kitabını okuyup hemen ardından mangasına başladım. Kitabı beni zaten etkilemişti ama mangadaki çizimler... Böylesine çarpıcı olmasını beklemiyordum. Kitabı okurken göz ardı mı ettim, anlamazdan mı geldim emin değilim ama karakterin çocukluğunda yaşadığı istismarı mangadaki sahneler resmen suratıma çarptı. Onun dışında karaktere acıdım, hak verdim, üzüldüm, iğrendim... Her şeye rağmen bir hikayenin beni böylesine etkileyeceğini tahmin etmezdim.
Mangada, işin gerçeği hikayeyi biraz değiştirmişler. Aslında hikayeyle aynı ilerledi ama aynı zamanda diğer yan karakterlerin başına gelenler kitapla uyumlu olmamış. Örneğin, ortaokulda tanıştığı Takeiçi ve yanında kaldığı akrabalarının kızlarıyla olan son kitaptan farklıydı. Niye o kısımları (ve sonrasında bir kaç yerde daha var) değiştirdiler anlamıyorum. O çizimler yüzünden gece rahat uyuyamazsam şaşırmam sanırım. Mangadaki bazı kısımların değiştirilmesi nedeniyle, önce kitabının okunmasını, sonra mangasının okunmasını tavsiye ederim.
Kasvet! Benim için bu kitabın tam karşılığı kasvet olurdu. İnsanlara/insanlığa dahil olma isteğine bu denli direnç gösterme. Hem insanlıktan şikayet edip hem de insanlığa karşı örülen duvarlar. Derin bir iç sıkıntısı. Yarı otobiyografik tür olan bu kitap feci bir ‘iç çöküş’ün yansıması…
Kitap hakkında düşüncelerime gelirsem; kitabın baş karakteri Obo Yozo, çocukluğundan beri aslında hiç olmadığı bir karaktere bürünmüş. Aşırı korkak olduğu için insanların arasına karışamamış ve bu durumu kendi tabiriyle “soytarılık” ederek telafi etmeye çalışmış. Dışarıdan insanları güldüren, neşeli… biri gibi görünse de meğer içinde ne yıkımlar yaşamış. Özetlemek gerekirse baştan sona hüsran, harcanmış bir hayat, tarifsiz bir çöküş, kimliksiz bir adam, talihsiz bir son…
Büyük bir umutla, merakla başladığım bu kitap Japon Edebiyatı adına okuduğum ilk kitap oldu. Yazarın intiharından önce kaleme almış olması kitabın albenisini gözümde yükseltti. Gelin biraz içeriğinden bahsedelim:
Ana kahramanımız Yozo, küçüklüğünden beri insanlardan ve toplumdan korkmuş, onlara aidiyet duygusu geliştirememiştir. İnsanlara ve topluma karşı korku duygusunu barındıran Yozo, tüm bunlarla başa çıkmak için 'Soytarı' maskesini takmıştır. Bu maskeyle insanları güldürüp eğlendirirken, arka planda korku duygusunu bastırmaya çalışır.
Yaşı ilerledikçe kadınlara, uyuşturucuya ve içkiye yönelir. Birkaç defa da intihar etme girişiminde bulunur.
Popülariterliliğin etkisiyle yükselmiş bir kitap olduğunu düşündüm okuyunca. Çoğu okuyucunun hayran kaldığı, müthiş dersler çıkardığı, çok derin manalara ulaştığına tanıklık ettim fakat bende bunların hiçbiri olmadı. Beğenenlerin çoğu baş karakter ile kendileri arasında bağ kurmuş olanlar. Fakat bende bu durum gerçekleşmedi.
Okurken genel olarak çok fazla sıktı beni, kendimi vermeye çalıştıkça başarısız oldum.
Tüm bunların dışında yazarın içinde bulunduğu psikolojik durumu çok başarılı aktardığını düşünüyorum. Kaleminin bu yönde kuvvetli olduğu çok belli. Saygı duydum. Ayrıca şöyle bir düşününce psikolojik olarak belirli bir sıkıntı seviyesinde olanlara da şahsen önermem.
Toplum,İnanç,Sevgi,Suç ne?
Kitaba başlarken ilk sayfada yazarın hayatı yer alıyor. İlk hatırata başladığımdan son ana kadar yazarın o kısa hayatının tamamı anlatılmış. Yazarın kendini anlattığı bir mektubun derlemesi diyebilirim. Ama bu ben romanının içerisinde almamız gereken bir takım sorgulamalar da yer alıyor.
Ben yazarın herkes gibi ruhunu kaybettiğini düşünüyorum. Kimse seni olduğun gibi kabul etmez bu nedenle soytarınla var olursun. Bu şekilde yabancılaşma başlar ve kaybolursun. Nedenlerden ziyade ne? Sorusunu da vurguluyor. Suç ne? Diye sorduğunda Dostoyevski’nin Suç ve Cezasına değinmesi ile zıtlığın Ceza olduğunu vurguluyor. Ancak her okuduğumuzda suçun ve cezanın Raskolnikov için ne ifade ettiğini her zaman farklı açılardan gözlemleriz. Bu nedenle zıt şeylerin yani karşıtlık içerisinde olanların birbirini tamamladığını görüyoruz.
Aynı zamanda bu kitabın yazıldığı döneme baktığımızda ikinci Dünya Savaşı’dan sonra ki sürece tekabül eden bir süreci kapsıyor ve bu nedenle toplumsal bir bunalım söz konusu. Yazar bize toplumu,insanlığı, mutluluğu sorgulayarak yaşadığı dönemin sorunlarını da toplumun ne kadar mutsuz olduğunu göstermiş oluyor.
Basitçe, insanların dediği gibi, “tüm dünya benim etrafımda dönüyor” diye mi düşünüyordum ? Yoksa tam tersi miydi? Çok mu korkaktım? Şahsen benim hiçbir fikrim yoktu.
Öğrenci Kız Kitap İncelemesi
İthaki Yayınları’nın Japon klasiklerine dahil olan bu kitap kısa bir hikâyeden oluşuyor. Aslında tam olarak bir hikâye bile diyemeyiz. Çünkü bir genç kızın bir gününü anlatıyor. Kızın uyandığı andan itibaren düşüncelerini, ailesiyle yaşadığı problemleri, o dönemin yaşam biçimini okuyoruz. Hatta bilinç akışı tekniğiyle yazılmış bir kitap diyebiliriz.
Kitaptan çok etkilendiğimi söyleyemem. Çünkü kitabın bir duygusu varsa bile bana geçmedi. Kısacık bir kitap olduğu halde sırf bitirmiş olmak için okudum. Bazen bu Japon Klasikleri’ni sevmek için kendimi zorluyormuşum ve kendime dürüst davranmıyormuşum gibi hissediyorum. Çünkü bu kitabı bitirdiğimde sevdim galiba diye düşünmüştüm. Ancak bu yorumu aradan geçen birkaç ay sonrasında yazıyorum ve geriye dönüp baktığımda kitaba dair hiçbir şey hatırlamadığımı fark ettim. Eğer kitap beni etkileseydi ya da kitaptan bir şeyler öğrenebilseydim mutlaka aklımda kalırdı çünkü. Bu yüzden okunmasa da olur diyebileceğim kitaplardan biri Öğrenci Kız.
Kitaba dair değinmek istediğim tek bir nokta var. Ben Osamu Dazai’den daha önce İnsanlığımı Yitirirken kitabını okumuştum. O kitap da yazarın yarı otobiyografik romanı olarak geçiyor ve onu intihara sürükleyen olaylar silsilesini okuyoruz. Bu eseriyle birlikte de aslında yazarın o karamsar ve depresif düşüncelerine şahit oluyoruz. Yani o sağlıksız zihninin bir ürünü olduğu çok belli olan bir kitap. Bu açıdan bakıldığında yazara dair bir şeyler öğrenmek isteyenlerin bir göz atabileceği bir eser.
