Doktor muayenehanesinden çıkarken ölü bir fareyle karşılaşır. Aynı akşam dairesine çıkarken ölmek üzere olan ıslak tüylü büyük bir fare daha görür. Önceleri bunu birilerinin yaptığı kötü bir şaka zanneder.
Sonraları çatı katlarından, bodrumlardan, mahzenlerden, lağımlardan uzun sıralar halinde toplu halde ortaya çıkmaya başlar. Farelerin ölmesiyle başlayan veba hastalığı yavaş yavaş tüm kente yayılmaya başlar.
Vebanın ilk günlerinde herkes gökyüzüne karşı yapayalnız yaşamayı kabul etmek zorunda kalır. Karantinalı, korkulu günler başlar. İnsanlar alışılagelmiş yaşamlarından sürgün edilmiştir.
Camus, kitaplarında yaratılışı sorgular ve reddeder. İntihar ve ölüm kavramlarını çok sık kullanır. Buna rağmen yaşama derinden derine bağlıdır o. En ücra satırlarda bile yaşama sevinci haykırır.
Kitap sürükleyici değil. 
Yabancı romanındaki sadelik ve mükemmelliği bulamadım.
"Artık kara renkli ekmek yenmiyor. Girmeden girdiğimiz savaştan çıktık. Şeker ucuzladı. Babası Selim’e yeni bir kat elbise yaptırdı. Demokrasi diye bir söz çıktı. Saffet tıbbiyeyi bitirdi. Zengin bir kıza âşık oldu. Yalansız her gün mektup yazıyorlar birbirlerine. Ecmel Beyler taşındılar. Selim on bire geçti. Herkes, bu Amerikan arabaları da
