" İnsanlar.. " dedi Küçük Prens. " Trenlere doluşurlar ama ne aradıklarını bilmezler. Onun için de hiç durmadan koşar, heyecanlanır, mekik dokurlar."
Sonra ekledi: "Değmez"
Ne insanlara ne de devlete güveni kalmıştı artık. Tersanede devlet, fabrikada patron onun ekmeğini çalıyor, fakat kimse onların yakalarına yapışmıyordu. Oysaki kendisi bir ekmek çaldığı için mahkum edilmişti..
" Buyrun hanımefendi, istediğinize gidin. Ama acele edin. Ben iyi kalpli biri olsam da bir huyum vardır, burnunu başkasının işine sokan dedikoducu cadıların dilini kesmeden duramam."