GÖLGESİ
Işığı söndür yanıma uzan ve konuşma elin elimde yıldızlar
dilin dilimde çiçekler
gözün gözümde aydınlık
öylece dursun genç ömrümün zemherisi Unutma ama unutma kimliksiz ölenleri
Sayfa 37 - Siir yayınlarıKitabı okudu
Tanımaya başlıyorum kendimi. Ben yokum.
Olmak istediğimle başkalarının gözündeki
ben arasındaki boşluğum ben.
Ya da o boşluğun yarısı, çünkü orada da hayat var...
Sonunda ben oyum işte...
Işığı söndür, kapıyı kapa, son ver koridorda
terliklerini sürüklemeye.
Sûfî, canlı olsun, cansız olsun -ki onlara göre her yaratılmışın canı olduğu farzedilir- her şeye ve herkese karşı edebini korumak zorundadır. Kapının çarpılmadan örtülmesi bir edebdir. "Kapıyı kapat!" denilemez. (Allah kimsenin kapısını kapatmasın!); belki kapıyı ört yahut sırla denilebilir. "Lambayı (mumu, ışığı) söndür." denilemez. (Allah kimsenin ışığını söndürmesin!); lambayı dinlendir, denilir. Keza lamba yakılmaz; ancak uyandırabilir. (...)
Sayfa 72Kitabı okudu
Lâmbayı (mumu, ışığı) söndür denilemez (Allah kimsenin ışığını söndürmesin); lâmbayı dinlendir denilir. Keza lâmba yakılmaz, ancak uyandırılabilir.
