Farz et ki; geri gelmiş o gamsız devir
Delicesine sevdiğin senin olmuş
Bir bahar sabahı sahilde seninledir
Yanan alnını alnına dayamışsın
O incecik elleri ellerindedir
Farz et ki; mazidir devamı yarının
Sevdiğin başını dizlerine koymuş
Sufî, canlı olsun cansız olsun -ki onlara göre her yaratılmışın canı olduğu farz edilir- her şeye ve herkese karşı edebini korumak zorundadır. Kapının çarpılmadan yavaşça örtülmesi bir edeptir. "Kapıyı kapat" denilemez (Allah kimsenin kapısını kapatmasın); belki kapıyı ört, yahut sırla denilebilir. "Lambayı (mumu, ışığı) söndür" denilemez (Allah kimsenin ışığını söndürmesin); lambayı dinlendir denilir. Keza lamba yakılmaz, ancak uyandırılabilir. Birisi konuşurken sözünü kesmek, gizli konuşmak, mecliste fısıltı ile lâkırdı etmek, işaret ve işmar etmek, vs. hep edebe aykırı davranışlardır. Gezerken yere, ayağın sesi duyulmayacak derecede yumuşak basılmalıdır.Kapıdan çıkılırken arkasını dönmek edepsizliktir. Kapı eşiğindeki ayakkabılar dışarıya değil (zira bunun manası "git, bir daha gelme" demektir), içeriye doğru çevrilir. Uyuyan birini uyandırmak için onu sarsmak yahut adını ünlemek abestir.Bunun yerine yastığına parmak uçlarıyla vurulup hafif sesle "Agâh ol erenler!" denilir. Uyanan kişinin de yataktan kalkarken yastığını öpüp yorganıyla görüşmesi (görüşmek, tasavvuf tabiatındandır ve öpmek, yahut öpermiş gibi dudağa değdirmek manalarına gelir) bir edep kaidesidir. Bir şey alınıp verilirken keza aynı kaide geçerlidir. Yemek yiyenin ağız şapırdatması, ağızda lokma varken konuşması, kahveyi, çayı höpürdeterek içmesi, fincanı yahut bardağı ses çıkartarak tabağa koyması, yahut da sofrada kaşık ve çataldan ses çıkartması edep harici hareketlerdendir.Bütün bunlara günlük hayatın adabımuaşeret kaideleri arasına girmiş yüzlerce düsturu ilave edebilirsiniz.
gitme dedim o yola, sonu karanlık
tutma dedim o sözü, arkası kötü
bizimle başlamadı bu savaş
bizimle bitmeyecek
vurma dedim kuzuları sarp kayalara
kuytulara çekme dedim bahar şarkılarını
koklanmış bir çiçeği atmak sokağa
yem arayan güvercini kana belemek
vurmak önce birini, sonra ağlamak
çiçeklere
ağıtlara
bağlamak anıları
söndür şu geceden kalan ışığı
yüzükoyun şu resmi kaldır duvara
şu gazete, şu tavan, şu yatak
içimde bu çalkantı bu deprem
hadi bir türkü söyle, hadi bir türkü söyle
hadi bana hasan de, çağır adımı
bu başka olmıyacak
Sayfa 130 - UYKUSUZ BİR GECENİN SABAHINDAKitabı okudu
söndür şu geceden kalan ışığı
o resmi hemen indir karşımdan
şu masayı şuraya çek
uzak dursun sandalyeler birbirinden
ola ki konuşurlar
at sokağa şu saksıyı
direnmektir çiçeklenmek
mektup kitap gazete
kâğıt kalem bardak tabak
ne varsa defet gitsin
beynimde bu hınzır böcek
bu edepsiz kımıltı
bu başka olmıyacak
Sayfa 127 - UYKUSUZ BİR GECENİN SABAHINDAKitabı okudu