İşıqlı dünyanın qaralıq üzü Azerice
Dünyaya gələndə vardı səbəbi?
Yaşaya bilmədi məqsəd gətirdi.
Düşünür nə etsəm daha gərəkli.
Seçdiyim məni də etsin önəmli.
Məni tanısın yerin hər kəsi.
Ad sanım olsun da dillər əzbəri.
Bilsinlər necə də güclü biriyəm.
Karanlıkta ışıkla yürümek, ışığı bilmektir. Karanlığı bilmek için ışıkları söndür. Görmeden ilerle ve karanlığın da Serpildiğini, şakıdığını
Kara ayaklarla ve kara kanatlarla geçildiğini gör
Maya Angelou
Sayfa 206 - Doğan Novus Yayınları, 15. Baskı, çeviren: İstem ErdenerKitabı okuyor
"Lâmbayı (mum, ışığı) söndür" denilemez (Allah kimsenin ışığını söndürmesin); lâmbayı dinlendir denilir. Keza lâmba yakılmaz, ancak uyandırılabilir.
Sayfa 74Kitabı okudu
Ehl-i irfan arasında aradım kıldım taleb
Her hüner makbûl imiş illa edeb illâ edeb
Bilgeler, meclisinde kendine uygun bir hüner arayan kişinin her hünerden daha çok edebi makbul sayması, sufilerin toplum vicdanına ne derecelerde tesir ettiğinin de delilidir. İslâm, elbette bir edep dinidir; ancak tasavvufta edebin apayrı bir yeri vardır. Tarikat
Sayfa 74Kitabı okudu
- Həyat eşqi, ümidlər, arzular, xəyallar, inam, cəsarət - bunların ömrümüzə yaydığı işığı heç nə söndürə bilməz.
"Çevirmeye devam et sayfalarını defterin. korkma, ışığı söndür ve yandığını gör..."
Sayfa 20Kitabı okudu
İstədiyin qədər uzaq dur məndən, özündən uzaqlaşdır.
Qəlbimdəki "sən💚" adlı işığı söndürə bilməyəcəksən.
Karanlıkta ışıkla yürümek, ışığı bilmektir.
Karanlığı bilmek için ışıkları söndür.
Görmeden ilerle ve karanlığın da
Serpildiğini, şakıdığını
Kara ayaklarla ve kara kanatlarla geçildiğini gör.
Maya Angelou
Sayfa 206 - Doğan YayınlarıKitabı okuyor
farzet ki;
geri gelmiş o gamsız devir.
delicesine sevdiğin senin olmuş.
bir bahar sabahı sahilde seninledir...
yanan alnını alnına dayamışsın,
o incecik elleri ellerindedir.
farzet ki;
Giderken ışığı söndür ve sonra git!
Bilmelisin, aydınlıktan korkarım ben..
“Koklanmış bir çiçeği atmak sokağa”
gitme dedim o yola, sonu karanlık
tutma dedim o sözü, arkası kötü
bizimle başlamadı bu savaş
bizimle bitmeyecek
vurma dedim kuzuları sarp kayalara
kuytulara çekme dedim bahar şarkılarını
koklanmış bir çiçeği atmak sokağa
yem arayan güvercini kana belemek
vurmak önce birini,
sonra ağlamak çiçeklere ağıtlara
bağlamak anıları söndür şu geceden kalan ışığı yüzükoyun şu resmi kaldır duvara şu gazete, şu tavan, şu yatak içimde bu çalkantı bu deprem hadi bir türkü söyle, hadi bir türkü söyle hadi bana hasan de, çağır adımı
bu başka olmıyacak
