Acı çekeni acı çeker görünce, onun utancından ötürü utandım; ve ona yardım edince, gururunu pek yaman incitmiş oldum.
“Biri hep fazladır çevremde” — böyle düşünür yalnız kişi! “Hep bir kere bir, — iki olur çıkar sonunda!” “Ben” ve “Beni” hep pek ateşli görüşürler: dost olmasa, nasıl katlanırlardı?
Sağ kalan delidir, biz de o kadar deliyiz işte! Hayatta en büyük delilik de budur!
Okur Takip Önerileri
Ben ırmak kıyısında bir parmaklığım: tutunabilen tutunsun bana! Fakat koltuk değneğiniz değilim ben!
Ve işte bana bakıyorlar ve gülüyorlar: ve gülerken benden nefret ediyorlar. Gülüşleri buz gibi!
İnsanları sevmiyorum.İnsan fazla eksik bir şey bence. İnsan sevgisi yıkım olurdu benim için!
Kendi alevinle yakmaya hazır olmalısın kendini:
Önce kül olmadan nasıl yeni olabilirsin ki?
Yaratıcı kendisinden uzağa bakmak istemişti ve bu sebeple dünyayı yaratmıştı!
Bu dünya sonsuza kadar kusurlu olacaktı; bir ayna görüntüsünün ve sonsuz bir çelişkinin kusurlu bir imgesi…
Sağlıklı beden daha saf ve daha dürüst konuşur; mükemmel ve dirayetli bir vucüt ise dünyanın anlamından konuşur.
Dünyadaki her yer gereksiz derecede kalabalıktır, hayat haddinden fazla insan yüzünden mahvedilmektedir. Umarım onlar ‘Ebedi hayat’ tarafından cezbedilirler ve bu hayattan ayrılırlar.
İnanın bana dostlarım: vicdan yarası yaralamayı öğretir insana.
Bu ağacı ellerimle sallamak istesem bunu yapamam; fakat bizim görmediğimiz rüzgar, onu sarsar ve istediği tarafa eğer. Biz en çok, görünmeyen eller tarafından eğilir ve yoğruluruz.
"Sabahları kendinize çekidüzen verdikten sonra gezegeninize de aynı şekilde bir çekidüzen vermeniz gerekir."
“Onlardan birinde ben oturuyorum, ben gülüyorum diye geceleri gökyüzüne baktığında sana bütün yıldızlar gülüyormuş gibi gelecek. Gülmeyi bilen yıldızların olacak senin."