" İstanbul' un orta yeri sinema
garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama "
Sayfa 39Kitabı okudu
"İstanbul'un orta yeri sinema
garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama"
.
“İstanbul'un orta yeri sinema
Garipliğimi, mahzunluğumu duyurmayın anama”
Böyle diyordu bir Şiirinde Orhan Veli
Demesine ben de derim amma
Benim anam duymaz
Çünkü benim anam öldü
Salavan dağına bakan bir mezarlığa gömüldü
Benim sinemamda
Artık anamın filmi oynamaz
Ben sıradan bir filimde oynuyorum
Kendi filmimde
Jenerikte adım küçük harflerle yazılı
Kendi sesimle ve irticalen konuşuyorum
Kendi kendime
Gün batımı çığlık çığlığa son kuşlar
Ufuklar bir gelincik kızılı
Açmışlar göletin kapağını
Gece karanlığı doludizgin gelir
Biraz sonra burada
.
Sayfa 105Kitabı okudu
.
Urumelihisarı'na oturmuşum;
Oturmuş da bir türkü tutturmuşum:
"İstanbul'un mermer taşları;
Başıma da konuyor, konuyor aman, martı kuşları;
Gözlerimden boşanır hicran yaşları;
Edalı'm,
Senin yüzünden bu hâlim."
"İstanbul'un orta yeri sinema;
Garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama;
El konuşur, sevişirmiş; bana ne?
Sevdalı'm,
Boynuna vebâlim!"
.
Sayfa 74Kitabı okudu
"İstanbul'un orta yeri cezaevi, cami mezarlık. Türkiye'nin orta yeri meclis, suskunluk, faili meçhul."
Sayfa 20Kitabı okudu
"İstanbul'un orta yeri sinema garipligim, mahzunluğum duyurmayın anama"
Sayfa 39Kitabı okudu
İstanbul türküsü
İstanbul'da Boğaziçi'nde,
Bir fakir Orhan Veli'yim;
Veli'nin oğluyum,
Tarifsiz kederler içinde.
Urumelihisarı'na oturmuşum;
Oturmuş da bir türkü tutturmuşum:
"İstanbul'un mermer taşları;
Başıma da konuyor, konuyor aman, martı kuşları;
Gözlerimden boşanır hicran yaşları;
Edalım,
Senin yüzünden bu halim."
"İstanbul'un orta yeri sinama;
Garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama;
El konuşur, sevişirmiş; bana ne?
Sevdalım,
Boynuna vebalim!"
İstanbul'da, Boğaziçi'ndeyim;
Bir fakir Orhan Veli;
Veli'nin oğlu;
Tarifsiz kederler içindeyim.
Sayfa 74 - YKY 52.BasımKitabı okudu
İstanbul 'un orta yeri sinema
Garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama
...
Sayfa 39 - Metis Yayınları, 11.Bssım, TÜRKİYEKitabı okudu
İstanbul'da Boğaziçi'nde,
Bir fakir Orhan Veliyim;
Veli'nin oğluyum,
Tarifsiz kederler içinde.
O Rumelihisarına oturmuşum;
Oturmuş da bir türkü tutturmuşum;
"İstanbul'un mermer taşları;
Başıma da konuyor, konuyor aman, martı kuşları;
Gözlerimden boşanır hicran yaşları;
Edalım,
Senin yüzünden bu halim."
"İstanbul'un orta yeri sinama;
Garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama;
El konuşur, sevişirmiş; bana ne?
Sevdalım,
Boynuna vebalim!"
İstanbul'da, Boğaziçin'deyim;
Bir fakir Orhan Veli;
Veli'nin oğlu;
Tarifsiz kederler içindeyim.
YKYKitabı okudu
İstanbul'un orta yeri sinama;
Garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama;
El konuşur*, sevişirmiş; bana ne?
Sevdalı’m,
Boynuna vebâim!
Sayfa 25Kitabı okudu
