İlginç buldum paylaşıyorum
Merhum Prof. Dr. Mahmud Esad Coşan Hocanın,
"Babalarımızı, dedelerimizi kestiniz" diyen bir Ermeni'ye cevabı:
"Bir Ermeni ile bir yerde karşılaştıkta konuştuk.
Türkçe konuşuyor, siz bizim dedelerimizi kıtır kıtır kestiniz diyor.
Ne zaman kesmişler dedim, işte babalarımızı dedelerimizi kesmişler diyor. **Ben
Beria
Sevdiğim bir kalbe
Nasıl veda edebilirim bilmiyorum Beria
Gidiyorum bir yerlere
Oturuyorum küçük bir esnaf kahvesine
Bir çay söylüyorum(demli)
Bilirsin Beria her zaman demli çay içerim
En koyusundan, katran gibi derler ya
En çok bu gece özleyeceğim seni. Bunu hangi gece okursan oku. Çünkü mutlaka geldin aklıma. Çünkü muhakkak günün bir yerinde uzaklara daldım. Çünkü mutlaka günün bir yerinde bir damla süzüldü gözlerimin birinden. Çok abartıyorsun, diyebilirsin. Çok saçmalıyorsun, diyebilirsin. Alışığım bunlara. Çünkü ben de diyorum bunları kendime. Ama ertesi gün yine bir hayal geliyor aklıma, yaşamak istediğim bir şey işte. Hayalime seni katamayışım ise şairin "felaketim olur ağlardım" dediği nokta. Sonra ne hayal kalıyor ne ben. Çok gülüyorum inan ki. Çok da yemek yiyorum kilo aldım zaten çok. Başım ciddi ciddi belada bu kilolardan. Hem bu insanlar niye bu kadar takıyor ki kiloya. Hem seni düşünüyorum sonra, hem daha sonra ve daha sonra. Bir değişik bünye varmış bende de sevip sevilince kesiliyor iştahım. Bir değişiğim işte. Belki de bu yüzden sevmedin sen de..
O ara biz yine Mehmet ile yüz yüze gelip bu iş nasıl olacak diye bakarken gün batımına yakın üç kavanoz reçel, iki metre de don lastiği satabilmiştik sadece. O ara nasıl olduysa böyle hava bozmaya başladı. Pazarı böyle bir ince rüzgar aldı ama o ince rüzgar böyle bir anda fırtınaya mı döndü artık böyle herkes bir telaş. Neyse o an işte herkes
"Evlendiğimizde hiçbir şeyimiz yoktu", "Hiç param yokken umreye gittim" vb. sözler söyleyen insanlara denk gelmişsinizdir muhakkak. Yıllar evvel böyle şeyler söyleyen insanları duyunca 'nasıl ya, hiç paran yokken nasıl evlendin, nasıl umreye gittin' derdim içimden. İnandırıcı gelmezdi. Tabii o zamanlar cahiliye
Bugün benim doğum günüm 1000k AİLESİ..
Uzun yollardan, dik yokuşlardan, keskin virajlardan geçip gelebildim kendime. Çok severek, çok deneyerek, çok sanarak, çok parçalanarak ama az vazgeçerek yürüdüm yolumda. Sadece kendimi dinlediğimden olsa gerek keşke demeyi pek bilmedim.
Yaşadığım her ana sahip çıktım, istediğim şeyler için ödemem gereken her bedeli hiç çekinmeden ödedim.
ÖYKÜLERDEN SEÇTİKLERİM
Uzun bir süredir öykü ağırlıklı okumalar yapmaktayım. Daha önce paylaşmış olduğum bir alıntıda yer aldığı gibi (#69389465), ben de herkesin bir öyküsü, şiiri, şarkısı olması gerektiğini düşünüyorum. Bu nedenle okumuş olduğum 164 tane öykü kitabının içinden bana dokunan öyküleri bir ileti altında paylaşmak istedim.
Bu
2009 ANKARA NUMUNE HASTANESİ
Ölmüyordu işte. Tam 3 saat geçmişti ama hala kalp atımı bir gelip bir gidiyordu monitörde. Kaç defa ölüm raporunu noktalayıp hastayı toplamaya çalıştıysak, birden ekranda farklı bir atım beliriyor herkes başına toplanıyordu. Tüm muayene bulguları öldü derken; bir süre sonra, birden kalp atımı başlıyordu. Uzunca
ANKARA NUMUNE HASTANESİ 2009
Yorgunluktan gözlerimi kapatıp dinlenirken, servisin çalan telefonuyla kalktım gecenin üçünde. Yoğun bakıma yeni yatırılan genç bir hasta için çağrılıyordum. Gitmeden hastayla ilgili bilgileri bilgisayardan not edip, beş saat önce yoğun bakıma kabul edilen 21 yaşındaki bayan hastayı enfektif şoka sokabilecek
13 Yaşım
Sana hiç yazmadım ve şimdi çok zorlanıyorum. Bu dördüncü başlangıcım. İlkin sadece üç cümle yazabildim sana, sonrasında seni övdüğüm satırlar oldu, yırtıp attım o kağıdı da... Sen benim 13 yaşımın erkek kavramının en yücesi idin. Boyun o kadar uzundu ki, "baban kaç yaşında" dediklerinde, "90" dediğimi hiç unutmadım. Benimle
Burada yazdıklarım videodaki ile aynı bundan dolayı da linki de bırakıyorum buraya merak eden bakabilir; youtu.be/J-5hWAN2S9E
Dostlar selamlar öncelikle nasılsınız umarım iyisinizdir. Klasik giriş yapmak istiyorum yine de durumu anlatayım. Abi bilmiyorum yani son zamanlarda olan olaylar yani bilerek mi bana geliyor yoksa hakikaten böyle gerçekten anlamıyorum. Öncelikle şunu söyleyeyim hayatın sizin önünüze ne getirdiği bilemiyorsunuz. Ben kendi istediğim videoları yapmak istiyorum yani kitap incelemeleri yapmak istiyorum, sesli kitap yapmak istiyorum ancak diyorsunuz ki evet bugün de buraya kadarmış. Maalesef son günlerde biliyorsunuz hatta son aylarda diyelim. Ben hep diyorum işte okul açılacak, acayip mutluyum içim içime sığmıyor, işimden tutun da etrafımdaki arkadaş çevreme kadar birçok şeyi okula bağlamıştım. Ancak bu son iki gündür emlakçı ile falan sıkıntı yaşıyoruz çünkü ev çok pislik içindeydi.
Yani bunun temizliği, evin giderleri yemek vs derken bunlar hep ciddi paralar tutuyor ancak bunu yanında dün gece tam yatacağım zannediyorum 12 gibi oda arkadaşım uyandırdı ve dedi ki okullar dedi 4 Ekim'e kadar ertelendi.
Tabii bunu duyunca beynim vurulmuşa döndüm çünkü ya arkadaş bak insanlar o kadar para harcıyor tamam mı, insanların umudu var yani şimdi okul açılacak diye ben bütün planlarımı bunun için yaptım ve oda arkadaşımla beraber çok ciddi paralar yatırmıştık şimdi hepsi çöp oldu ve tekrar İzmir'e dönmek zorunda kaldım. Şunu demeye çalışıyorum, arkadaş bu ülkede kurumlar ve insanlar neden hep belirsiz ve net değil.
Burada bitireyim videoda zaten daha detaylı bahsetmiştim bu durumdan yani sözün özü yine Türkiye ve yine belirsizlik.
Dosya: Bukowski Okumaya Nereden Başlanır?
Merhaba sevgili 1k okurları;
Uzun süredir başlıkta ki soruyu kendime sorup duruyordum ve pek yanıt bulabilmiş değildim.
"Yahu Bukowksi okumaya nereden başlarız? Ne okuyacağız şiir mi, hikâye mi, anı mı?"
Güzel bir yazı buldum ve bu yazı sonunda bir karara varabildim. Umarım bu soruyu soran okurlar için yararlı olur.
1k ne değildir?
Öncelikle bu iletiyi okumaya başladıysanız sizi tebrik ederim, birisinin içinden gelen hisleri okumak üzeresiniz ama iletiyi okuyup bitirdiğiniz zaman bu sizi hiç ama hiç bilgi katmayacaktır. Sadece kişisel hislerimdir :D
Küçüklüğümden beri kitap okurum ama her gün kitap okumazdım. Mesela derdim "canım kitap okumak istiyor." diye
“Hiç bir beklentim yoktu kimseden benim, her şeye fazlasıyla sahibim ve erişebiliyorum, sadece içinde aşk eksik, tek istediğim gerçekten sevgiyle bir bütün, her yerimde hissetmekti bütünüyle…”
“Çünkü her şeyden bıkmıştı, bir kişiyle bu hayatı bitirmekti istediği, aldığım hazlar tatmin etmiyordu yeterince, kısa mutluluklar işte, bir şeyler eksikti hep…”
Yüzleşme
Rüzgârı arkama alıp terminale doğru yürümeye başladım. Sigaramı yaktım ve dumanını havaya üfürdüm. Duman, rüzgârın etkisiyle yalpalayarak gökyüzünde dağılıp gözden kayboldu. Mutlu oldum. Böyle küçük şeylerden mutlu olurdum. Küçük şeylerden mutlu olan insanlar, küçük şeylerden mutsuz da olabilirdi. Yürümeye devam ettim. Terminal yakınında bir çay