“1908’de İttihat ve Terakki Cemiyetine bağlı, ‘Jön Türkler’ de denen Osmanlı subayları Abdülhamid’e baskı yaparak II. Meşrutiyetin ilan edilmesini ve meclisin açılmasını sağladılar. İttihatçılar yeni kuşak Osmanlı subaylarıydı, imparatorluklarını Büyük Devletlerden ayıran uçurumun farkındaydılar. Birçoğunun ailesi 1870’lerde Balkan Savaşları yüzünden yurtlarından olmuştu. Değişim isteyen bu hareket uzun süredir imparatorluğun Batıya açılan penceresi olan Selanik’te başlamıştı. İttihatçılar art arda gelen yenilgilere tanık olmuş. Ülkelerinin dış borç altında ezilişini seyretmişlerdi. 20. Yüzyıl boyunca birçok ülkeyi sarsan devrimci hareketlerin ilk dalgasıydı Jön Türkler.”
Siyonist hareketin liderleri vakit kaybetmeden Osmanlı Devleti'ni işgal edip parçalamak isteyen devletlerle irtibata geçtiler. Ardından "Genç Türkler" ve ona bağlı olan "İttihat ve Terakki" gibi yönetime muhalif gruplarla işbirliği yapmaya başladılar. İttihat ve Terakki, Arap düşmanlığıyla bilinen ırkçı-turancı bir cemiyettir. Bu nedenle siyonistler, masonlar, dönmeler ve dış güçler bir araya geldiler. Sultanı tahttan indirme planlarını görüşmek maksadıyla Selânik'te ardı ardına toplantılar düzenlediler. Çünkü Siyonizm'in hayallerini boşa çıkaran bu Sultan hâlâ devletin başındaydı.
Türk ve İngiliz arşivindeki tarihi vesikalar, İttihat ve Terakki Cemiyeti'nin yapı itibariyle Türklükle İslam'la ilgisi olmadığını belgelemektedir.