canımın boşluğundan bırakıyorum kendimi..
kendimi..
canımın boşluğundan..
insanın kendinden kaçıp yine kendine varması ne garip..
oysa insan insana şifaydı, sığınaktı, soluktu, Yusuf'un kuyusunda bir medetti
İbrahim'in ateşinde bir suydu karınca ağzında olan..
sevdiğim. sevgilim. gülüşene hüznünü asanım. gülüşüme hüznünü asanım
insan