Bu kitaba bir kaçış yolu demek sanırım pek de yanlış olmaz.
Yeraltında yaşayan bir karakter… toplumdan izole olmak … iç dünyasındaki korkak benlik.
Bunlara bakacak olursak Dostoyevski bu romanında adı sanı olamayan bu karakterin insanlardan yeraltına kaçan, topluma karışmaya cesaret etmeyen (aslında istemeyen çünkü tercih edilmiş bir yalnızlıktır)
Geride bırakılan bir tek ben vardım, insan toplumundan sonsuza dek kaçan, içeriden biri ya da dışarıdan biri ayrımına bakılmaksızın. Horiki tarafından bile terk edilmiş bir soytarı.
Enflamasyon ve iletişim furyası sersemletici.Artık iletişimimizin efendisi değiliz; aksine bilinçli kontrollerimizden kaçan hızlandırılmış bir enflamasyon alışverişine tâbiyiz. İletişim giderek daha fazla dış güçler tarafından kontrol ediliyor.