"Bu benim kişisel deliliğim miydi yoksa dünya mı delirmişti?"
O da beni hissetmiyordu. Onun içinde de dünya yoktu. Ben yalnız başıma yanıyordum.
Sayfa 23Kitabı okudu
Burada yalnızız. Tanık yok. Kimse görmeyecek ve ben kimseye anlatmayacağım. Ağla kızım. Kana kana ağla. Son kez kana kana ağla. Sonrasında ağlamak yasak. Ağlayan bir büyücü kadın kadar itici başka bir manzara yoktur.
Sayfa 627Kitabı okudu
Gökyüzü ve yeryüzü gibi tekrar birbirimizden uzak ve birbirimize yabancı olmuştuk.
“Yer ve gök misali birbirimize yabancıydık...”
Sayfa 46 - ZeplinKitabı okudu
Hissettiğim öfkeydi, anlamsız bir heyecanın baygınlığı, hayal kırıklığı ve ihanet duygusunun yarattığı büyük bir öfke.
onun hakkinda hicbir sey bilmiyordum ve onu bana baglayan hicbir sey olmadigini hissediyordum surekli.
Kadın ve Manzara
Ama o dönmüyor.Donup kalıyor,bir heykel gibi,oturuyor,soğuk ve yabancı.Hiç kimse bana yardım etmiyor.O da bunu hissetmiyor zaten.Onun yüreğindeki de dünya değildi.Yanan yalnız bendim..
HECE YAYINLARIKitabı okudu
.
Yaşlı bir kadın görmüştüm; ufak tefek şeyler satıyordu, bir dükkanda veya barakada değil, meydanlık açık bir alanda, yağmur ve rüzgarda, kucağında bir bebekle; kadının kendisi doğru düzgün ve eli ayağı temiz, bebek iyice sarıp sarmalanmıştı. Bu kadını birçok kez gördüm. Şık bir kadın çıkageldi, geçerken onu basbayağı azarladı, bebeği neden evde bırakmadı diye ve ondan da ziyade kadına ayak bağı oluyor diye. Ve aynı sokaktan bir papaz çıkageldi, kadının yanına yaklaştı, çocuğa yetimhanede bir yer temin etmek istiyordu. Kadın ona minnetle teşekkür etti, lakin kadının başını eğip çocuğa bakışını bir görecektin. Çocuk buz tutmuş olsaydı bu bakış onu eritmişti; ölüp gitmiş olsaydı bu bakış onu hayata döndürmüştü, açlık ve susuzluktan bitap düşmüş olsaydı, bu bakıştaki inayet onu ferahlatmıştı. Ama çocuk uyuyordu ve tebessümle bile annesinin o bakışına karşılık veremezdi. Yani anlayacağın, bu kadın çocuğu bir nimet olarak algılıyordu. Ressam olsaydım asla bu kadından başkasını resmetmek istemezdim. Böylesi bir manzara ender görülür, nadide bir çiçek gibidir, onu görebilmek bir bahtiyarlıktır.
.
Sayfa 641Kitabı okudu
“Öne bir adım attı, ancak bakışlarını üzerimden çekmedi. Bir mızrak gibi saplanan bakışının gittikçe daha derinlere ulaştığını hissediyordum.Sonunda ucu kalbime kadar ulaştı ve öylece kalakaldı.”
Sayfa 23 - ZeplinKitabı okudu