"Hayat bir şiir ve şiir beni şimdi bir sınava tabi tutuyor, bana son dizeyi soruyor ya da ilk dizeyi"
Kitaba başlamadan önce bile karakterlere alışacağıma emindim, garip bir şekilde çekici bir yanı var böyle kitapların. Shemi Zarhin'in de bir sinemacı olduğunu ve ilk romanını elimde tuttuğumu öğrenince merakım daha fazla kabardı. Film yapımcılarının gözü, gözlem yeteneği, yazarlarınkine eşdeğerdir görüşünün somut kanıtıdır roman. Sürekli iç içe geçen hayatlar konu edinmesi beni biraz sıkıntıya soktu, yaşıyormuş gibi daraldım fakat bu akıcılığı asla aksatmadı. Sınav zamanlarımda kafam başka şey almayacak haldeyken sırf neler olacağını merak ettiğimden geceleri bir iki bölüm okuyup içim rahat uyuduğumu biliyorum. İçinde aşk geçen romanların sınırsız genişliği yoktu, aksine bunaltıcı yakınlaşmalar/uzaklaşmalar içeriyordu. Bu da benim hayatıma yeni ufuk çizgisi sağladı. Velhasıl, çok sayıda insanın aynı kitaptan farklı hikayeler okuyacağının bilincinde, bu kitabı da okumanızı ve kendi hayatınızdan bir şeyler bulmanızı istiyor/öneriyorum.
