Duvarda duvar saati var, yerde yer halısı, masada masa lambası, elbise askısında elbiseler, kitaplıkta kitaplar, kül tabağında sigara izmariti. Eşya bile nerede olması gerektiğini biliyor sanki. Hiçbirinin kafası karışık değil. Şu an oturduğum göt kadar odada, etrafıma bakıyorum da aslında nerede olması gerektiğini bir türlü bilemeyen bir tek benim gibi geliyor. Annemin karnından hiç çıkmamalıymışım ben. Doğduğum günden beri gözüm hep karanlıkta. Gün ışığına tahammül edemiyorum. İnsan sesine de. Kafka bir kitabında şöyle bir laf etmişti: "Ne şanslıdır şu sağırlar; duyamamak bir özür değil, olsa olsa lütfudur Tanrı'nın." Öyle Kafka'cım öyle, aynen öyle.
Sayfa 195Kitabı okudu
Kafka bir kitabında şöyle bir laf etmişti:
" Ne şanslıdır şu sağırlar; duyamamak bir özür değil, olsa olsa lütfudur Tanrı'nın... "
Öyle Kafka'cım öyle, aynen öyle...
Sayfa 185
Sence de biraz abartmadın mı Kafka'cım :/
Öğleyin iki mektup birden geldi, bu mektuplar okunmak için değil, ortaya yayıp yüzünüzü içine gömerek aklınızı kaybetmek için varlar.
