Söylenecekken susulmuş çok şey vardı içimde.
Sayfa 160Kitabı okudu
“Sen gözlerimden bak , gör nasıl seveceksin kendini”.
İnsanları tanıdıkça yalnızları daha çok seveceksin.
Bir zaman sonra mutlu olduğu için gülümsemese de gülümsediği için mutlu olduğunu sanmaya başlıyor insan…
(KAHRAMAN TAZEOĞLU)
İnsanlar seni üzme cesaretini senden alıyorlar aslında. Üzmelerine sen izin veriyorsun. Onlara söylenecek tek bir söz: Merhemim değilsen yarama yaklaşma!
Sayfa 9Kitabı okudu
Kalp, dünyanın en sessiz kırılan oyuncağıydı.
Sayfa 145
Meğer susmak;
İnsanın içiyle konuşmasıymış,
Geç farkettim…
(KAHRAMAN TAZEOĞLU)
“İnsanları tanımak için onları sevmek gibi bir zorunluluğum yoktu. Ama yine de hep sevdim. Her şeyimi götürenler,kendilerinden hiç bir şey istemediklerimdi. Yine de onları sorgulamadım. Sadece kırıldım. Sessizce kırıldım. Kalp kırıldığında ses çıkmaz. Ama o sessizliği için duyar. Sessizleşirsin. Dilin susar. Kızmamışsındır ki bağırasın. Kırılmışsındır. Kızarsan bağırırsın. Kırılan insan susar. Güvenimi incittiler. Güveni bir kere sarsılan şüphe etmeyen gözlerle bakamaz kimseye. Yine de iyi yanımı görmeye çalıştım, hayatımda esip duran tüm fırtınaların… Çünkü biliyordum. Bazı sağanaklar yürümemizi zorlaştırırken bizi temizliyor…”
Sayfa 31Kitabı okudu
"Kalbi kırık her kızın saçları biraz kısadır..."
“Sen benim yerde bulduğum gökyüzümsün…”
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
Zaten hepimiz birilerin hayal kırıklığı değil miydik?
