Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
'...
Felsefeye falan meraklı değilim, hatta böyle kahvehane ağzıyla günlük felsefe yapanlara, hayatın anlamı gibi laflar edenlere çok bozulurum ama bugünlerde daha da çok kızıyorum. Dünyanın gelmiş geçmiş bütün filozoflarına, bütün şairlerine, bütün yalvaçlarına, bütün ermişlerine kızıyorum, onca kitap niye yazıldı diye düşünüyorum, ne gereği vardı, o kitaplıklar, o konferanslar, o toplantılar; o kendini matah bir şey zanneden politikacılar, benim gibi gazeteciler, dünyayı kurtaracakmış gibi ciddi yüz ifadeleriyle ekrana çıkan çokbilmişler, üniversiteler, ben var ya ben diyenler, hepimizi toplasalar bir incir çekirdeğini doldurmayız diye düşünüyorum. Hele o zenginler, hele o paraya, kata, yata tapanlar, hele o gösteriş düşkünleri. Hepsini o süslü saatleriyle, pırlanta yüzükleriyle, limuzinleriyle birlikte gömmeli diye düşünüyorum, aman ayrılmasınlar onlardan. Sokaktan geçerken, telkari ustasından duyduğum o türkü takılıyor dilime: 'Bu dünya bir penceredir / Her gelen baktı geçti' diye tekrarlıyorum durmadan. Felsefe bundan başka nedir ki diyorum; raf çökerten onca kitap, onca üniversite, anlı şanlı felsefe profesörleri, sözümona varlığı sorgulayanlar bundan başka bir şey söyleyebilirler mi? Ya o din alimi geçinenler? Din alanlar, din satanlar, laf kalabalığından başka ne söylüyorlar? Onların bütün laflarını da bir Karadeniz türküsünün iki dizesi açıklıyor. 'Bu dünya yalan dünya / Ötekide şüpheli'.''
"Deliliğe Övgü" oldukça merak uyandırıcı bir kitap ismi. Ancak ben kitabı İş Kültür yayınlarından okudum ve kitabın önsözünde çevirmen; "delilik" diye çevirilen latince kelimenin asıl anlamının "ahmaklık" olduğunu söylüyor. Kitap isminin "Deliliğe Övgü" olarak bırakılmasına rağmen kitabın içeriğinde tamamen "ahmaklık" olarak çevrilmiş bu kelime. Yorumlardan anladığım kadarıyla diğer yayın evlerinde bu kelime kitap boyunca delilik olarak çevrilmiş.
Ahmaklığa bir güzelleme olarak okuduğum bu kitap beklentilerimin çok altında kaldı. Ve çeviri sorunu mu vardı bilemiyorum ama kitabın dilinde; kahvehane ağzına benzeyen, adi ve kulak tırmalayıcı çok fazla kelime kullanılmıştı.
Kitabın içeriğinde kısaca; insanların çoğu ahmaktır, bilgelik genelde mutluluk getirmez, ahmaklık mutluluğu sağlar önermelerine değinilmektedir...
C. harfini farklı kılan roman. Sanırım Yusuf Atılgan'ın en iyi romanı. Bu romanı ilk okuyuşum değil sanırım son da olmayacak. Romanda öyle bir karakter yaratılmış ki roman bittikten sonra insanın kalkıp Karaköy'de arayası geliyor o kahvehaneyi. Ben dışındaki her insanda aradığım iki özellik: Ayrıntıcılık ve sürekli kendi içinde soru-cevap hali. Iki öğe daha güzel işlenemezdi. Yaşama farklı bir pencere kenarına oturup bakmak isteyenler için ideal bir yazın. (Karıncalar bilmeden severler.)
Hiç düşündünüz mü? Acaba günün birinde hayatınızda her şey yolunda giderken bir cana kıydığınızı...
Eminim hepimiz bu düşünceyi ret ederiz...
Eserde Mesut Demirbilek, 22 yılın ardından Emniyet Müdürü olarak sürdürdüğü görevinde karşılaştığı cinayetleri, Onur Arıkan'ın soruları karşısında kaleme alarak okuyuculara aktarmış...
Eseri okurken bu
300 syf.
10/10 puan verdi
"Bizi yaşatan kendimiz için beslediğimiz değil, başkalarına, hatta nefret ettiğimiz insanlara karşı duyduğumuz sevgidir."
Kitabı çok severek okumuştum. Hayata dair altı çizilecek çok sözü vardı.
Hatta bir bölümünde gülmekten kitabı okuyamadığımı bile anımsıyorum. Şöyle ki,
Yazar, bütün dünya klasiklerini okumuş bir yazar ve bir gün Hamlet'den bir söz alıntılarken sohbet arasında, Hamlet in yazarını unutuyor; dilinin ucuna geliyor , ama bir türlü hatırlayamıyor:) Sonra kahvehane kahvehane gezip, bu eserin yazarını millete soruyor ve bakıyor ki ,kimse Hamlet diye bir eser olduğunu bilmiyor bile:)
Sinirleri iyice harap oluyor yazarın...
Neyse
Sonuç Rumen yazarın , Panait Istrati , kalemi çok samimi çok yalın.
Verdiği satır arası mesajlar oldukça insancıl.
İlk okuduğum kitabı bu olmuştu ve son olmayacağı da kesindi...
170 syf.
8/10 puan verdi
Bazı yazarlar vardır kalemleri çok zorlamadır. Yazdıkları metinlerde işledikleri duyguyu okuyucuya ulaştırmak için çok uğraşırlar. Bazen okuyucuya ulaşmayı başarırlar ama bazen de başaramazlar. Bazı yazarlar da vardır ki, kalemleri su gibidir. Yazımlarında hiçbir yapaylık, fazlalık yoktur. İlk sayfayı okumaya başladığınız andan itibaren duyguları
