eskiden ne çok severdim seni
şimdi kapkara bir boşluk olarak kaldın içimde
ağzına kadar dolu bir çöp kovasından farksızsın
bağışladım kendimi
“ne olur çekme ellerini karanlığımdan,
bir sen kaldın dünyada güzel bildiğim.”
Unuttum tüm insanları
Konuştuğum lisanları
Baharları nisanları
Hatırımda bir sen kaldın.
"Sevmeyi özledim biliyor musunuz? Kayıtsız şartsız bir gülüşü. Olur olmaz yerde ağzıma bir öpücüğün konmasını.
Bir doğruya sevinmekten çok bir saçmalığa- gülümseyebilen hoşgörüyü. 'Nerde kaldın' ayazını değil, 'hoş geldin' iyiliğini.
Hiçbir şeyle yatışmayan yürek telaşını. Kapı zilleriyle telefonlar arasında tükenmeyi. Geceyi bir hayal hazinesine çeviren uykusuzluğu. Bir gövdenin önünde diz çökmeyi. Kendimi severek yürümeyi kalabalıkta. 'Göğe bakma duraklarını' özledim. Yağmuru kirpiklerden içmeyi. Yumruk kadar bir yüreğe dünyayı sığdırma hünerini. 'Sana sevinç verdiğim sürece ben buradayım' zenginliğini özledim. Otobüs terminallerinin
ayrılıkla dönüş karışımı kokusunu özledim. Otel odalarının insanı bir yaprak gibi incelten kederini. Başka kentlere vuran rengini güneşin. Başka sokakların telaşıyla çoğalmayı. Dünyayı yudum yudum aşka çeviren yalnızlığı.."
Ben gözyaşı dökerken seyirci kaldın. Ama bu yaşlar bir volkanın lavları gibidir, biliyor musun bunu? Nefret edilen insanın hiçbir hali merhamet uyandırmazmış derlerdi de inanmazdım. Doğruymuş demek.
“Sevmeyi özledim biliyor musunuz? Kayıtsız şartsız bir gülüşü. Olur
olmaz yerde ağzıma bir öpücüğün konmasını. Bir doğruya sevinmekten çok
bir saçmalığa gülümseyebilen hoşgörüyü. ‘Nerde kaldın’ ayazını değil, ‘hoş
geldin’ iyiliğini. Hiçbir şeyle yatışmayan yürek telaşını. Kapı zilleriyle
telefonlar arasında tükenmeyi. Geceyi bir hayal hazinesine çeviren
uykusuzluğu. Bir gövdenin önünde diz çökmeyi. Kendimi severek
yürümeyi kalabalıkta. ‘Göğe bakma duraklarını’ özledim. Yağmuru
kirpiklerden içmeyi. Yumruk kadar bir yüreğe dünyayı sığdırma hünerini.
‘Sana sevinç verdiğim sürece ben buradayım’ zenginliğini özledim. Otobüs
terminallerinin ayrılıkla dönüş karışımı kokusunu özledim. Otel odalarının
insanı bir yaprak gibi incelten kederini. Başka kentlere vuran rengini
güneşin. Başka sokakların telaşıyla çoğalmayı. Dünyayı yudum yudum aşka
çeviren yalnızlığı...”
Ne olur çekme ellerini karanlığımdan
Bir sen kaldın dünyada güzel bildiğim
ne olur çekme ellerini karanlığımdan
bir sen kaldın
dünyada güzel bildiğim
...
Bir sen kaldın geride
Bir sen kaldın geride
Ah, akıp gidiyor hayat
Yüreğim anlıyor seni
Artık susma, yorgun demokrat...
youtu.be/8PowP1H4Fjc?si=...
Bir garip kimseydin bu şehirde,
Sevmezdin her akşam içenleri,
Ve kimse bilmezdi o zamanlar
Düğüm düğüm aklından geçenleri
Bir esmer kız severdin,
Şiirler gibi,minyatürler gibi ince.
İçin içine sığmazdı,konuşamazdın
Çıkıp yanına gelince.
Efkarını dağıtmıyor her gece,
Ard arda içtiğin sigara
Ve başıboş akan ırmaklar gibi,
Dalıp dalıp gidiyorsun yollara.
Bütün sevdiklerin terkedip gitti,
Yapayalnız kaldın artık.
Dokunsalar ağlarsın çocuklar gibi,
Büyüdü gözlerinde yalnızlık.
Biliyorum,böyle değildin önceleri,
Türküler söylerdin sıcak.
Şimdi bir bekar evin var karanlık
Bir odan var ağlayacak.
Yavuz Bülent Bakiler