Savaş, yavrum, biraz fazla mı haşinsin sen?
Kitabı çok sevdim, ilk sayfayı okumamla aktı gitti hikaye. Hümeyra’dan ilk defa bir kitap okudum ve duyguları çok yoğun veren bir anlatımı var. Böyle kanında hissediyorsun yaşananları, çok başarılı buldum. Bir de devrik cümle kurmaması, betimleme yapıp beynimi bulandırmaması benim için hep artı puandı. Savaş ile Gülfem’in her sahnesi çok heyecanlıydı. Kalbim ağzımda okudum sayfaları. Arka fonda başka bir olay sürerken araya Savaşla Gülfem serpiştirilmemişti, tamamen dolu dolu onları okuduk çok hoşuma gitti.
Savaş bana göre kıskançlık ve öfke seviyesi yüksek bir karakterdi. Sinirlenince bağıra çağıra konuşup, kalp kırıcı sözler söylemesi kendimi Gülfem’in yerine koyduğumda çok üzdü beni. Bazı yerlerde aşırı sert geldi tavırları bana. Ama bir yandan da mükemmel erkek tasvirinde olmaması, negatif yönlerinin de olması daha gerçekçi kıldı onu benim için. Savaş deli dolu bir karakter ve niyetinin kötü olmadığı aslında belli, sevdiğini kırmak değil niyeti. Yani biraz yorucu bir karakter ama hiç hoşlanmadım da diyemiyorum bazı sahneleri yaktı kalbimi, aşkını itiraf edişi, ettikten sonra kendini tutamayışı… Savaşla Gülfem çok iyilerdi ve onları okumayı çok, çok sevdim ben.
(Konudan bağımsız burdan Karyeli’ne bir selam göndermek istedim. Kunt’u aramak boş yani öyle her durumda dört dörtlük davranışlarda bulunan olağanüstü birini bulmak imkansız değil ama milyonda bir bu dünyada, bütün çıtaları yerle bir etti o adam benim için :))
Martin Eden
Yarı-otobiyografik roman türünde bir başyapıt.
