"Birbirine dokunan elleriniz, bir kitabı aralayan parmaklarınız, şarkı söyleyen dudaklarınız, ince tebessümleriniz, çiçekli seviçleriniz, heveskâr hayalleriniz, kırılgan kalplerinizle siz ve sahilleri döven köpük köpük dalgalarıyla, ardıç ağaçları, ötücü kuşları, şaşkın sincapları, sabah serinlikleri, öğlen güneşleri, akşam rakıları, kırmızı kirazları, revnaklı yıldızları, her defasında muhakkak sabaha uzanan geceleriyle dünya, ne güzelsiniz. kahraman, korkak, şefkatli, ahmak, geçici, az sonra eriyecek bir kar tanesi kadar geçici ama ne güzelsiniz..."
Aklım Karışık (2)
Aklım karışık…
Herkesim…/ hiç kimsenin kimsesiyim
Her şeyim ve fakat hiç kimsenin hiçbir şeyiyim
Her yerdeyim -haşa tanrı değilim- ve fakat hiçbir yerde değil gibiyim
Herkes bana bakıyor gibi de -görmüyorlar-
Hiç kimsenin umurunda değilim
-Kimsede umurumda değil benim-
Hep birlikteymişiz gibi de…/ sanki yalnız gibiyim
Her gün yağmur
KAR
Yağdı yine
Hasrettik
Düşünce yere
Bastık, ezdik
Havuç taktık
Suratına
Yetmedi
Silah yaptık
Ateşledik
Birbirine
Çok geçmeden
Şekva ettik
Elimizin
Direncine
Ne kuşları
Ne açları
Düşündük
Karda kışta
Ne yer diye!..
Deli Filozof
Bir yaylı hatırlıyorum. Hayvan, yol ve yulaf kokan keçelerin üzerinde çocukluğumun sevgilisini, yumuşak ve tombul avuçlarıyla, yolun iki tarafında uçan kuşları, alkışlar görüyorum. Sonra yine çocukluğumun sevgilisini, bir deniz kenarında lacivert ve sıkı robunun içinde dolaşır seyrediyorum. Korku, yol boylarınca etrafımı sarıyor, önümde uzuyor.
Pencereden
Pencereden dışarıyı seyrediyorum
Özgürlüğün tadını çıkaran kuşlara
Ve gökyüzünde istediği yere giden bulutlara
Yemyeşil ağaçlar yapraklarına kavuşmuş
Köklerine kadar özlem çekmişler belli
Sıra sıra tepeler dizilmiş
Büyük dağın eteklerinde
Kar sadece büyük dağın üzerinde
Havanın kuru esintisi yüzümde yellenmekte
Börtü böcek dışarı çıkmak
youtu.be/k64N-4Bs3Uw
Sen dostumdun benim gülünce güneşler açan
Bulutlara rüzgara asarım suretini her akşam
Her akşam bir mektup yazarım dağlar kadar
Meşeler göğermiş diyorsun, varsın göğersin
Anlamını yitiren bir şeyler mi var şimdilerde
Yazdığım şiirlere yabancıyım, sokaklara yabancıyım
Taşı delemiyor bir çığlık ve apansız
Su oluyorum ipince, kendime sızıyorum
Dünya yetmiyor bazan, bırakıp gidebilir miyim?
Kuşları ürkütülmüş bir dal gibiydin, öylesine mahzun!
Efkar da yakışırdı sana, ilk kadeh kekik kokardı
Unutalım mı şimdi kente indiğimiz o ilk günü
Sabahlara kadar okuduğumuz o kitapları
Sabahlara kadar düşüncelerimizde yaşattığımız hayallerimizi
Kar aydınlığında yürüdüğümüz o yolları
Sen dostumdun benim gülünce güneşler açan
Bulutlara rüzgara asarım suretini her akşam
Her akşam mektup yazarım dağlar kadar
Kayıp bir adresten geliyor sesin şimdi, üşüyorsun
Unutma dostumsun sen, neredeysen orda ölmek isterim!