Birbirine dokunan elleriniz, bir kitabı aralayan parmaklarınız, ince tebessümleriniz, çiçekli sevinçleriniz, heveskâr hayalleriniz, kırılgan kalplerinizle siz; ardıç ağaçları, ötüşen kuşları, şaşkın sincapları, sabah serinlikleri, kırmızı kirazları, revnaklı yıldızları, sabaha uzanan geceleriyle dünya, ne güzelsiniz..
Az sonra eriyecek bir kar tanesi kadar geçici, ama ne güzelsiniz…
Sayfa 314Kitabı okudu
küllerinde ne diye oyalanır bu masal
kar yağdı da ne oldu ülkeme, her şey sarı
bağbozumunda öldü son bahçenin kuşları
gitme ey nazlı mevsim, benim toprağımda kal
canlandır susturulan şarkıları yeniden
kurtar beni bu sisten, bu vahşi zemheriden
Bir dünya yarattım,
rengarenk.
Doruklarda kar
benekleri,
eteğinde göçmen
kuşları,
baharı getirmişler
kanatlarıyla.
22.04.2019
Sayfa 69 - Yar YayınlarıKitabı okudu
Bir melez duruş bir arabesk.
Servi ile gürgen arası uzanıp giden çamlar,durgun göle yansıyan akşamın kızıl ışıkları,arkalarında gümüş bir iz bırakarak süzülen kuğu kuşları .Ufukta pembe tüller ile uçuşan bulut kümeleri.Doruklarında kar parıltıları ile dikilen yalçın dağlar.Göllerde Haşimin şiirlerini terennüm eden kamışlar.
Rüknettin’in kalbi için kehanetler
ı
rüknettin'in aynalarda ağladığı kadar var.
bir mevsimin kıyısından tutarsan rüknettin
kurak ovalara yağmurlar yağar
ayak bileklerinden kavrarsan bir harfi
kalbin şiir olup vadilerini sular.
senin de vadilerin vardır rüknettin!
kehanetler kurarsın, yağmalarsın kendini
kurtarıp o yangında ilk önce kalbini
niyedir, aynalarda azalır
Sayfa 102 - Kapı YayınlarıKitabı okudu
Semûd
Şahmerdanlar gömmektedir şimdi
aşkımızın göğsüne
yadırgı hüzünleri
kaypak bir çamur olan mayamız
kinle bereketlenmektedir.
Uyuyan bebekleriyle
üşüyen köpeklerini bir yana bırakıp
Sayfa 104 - Beyan YayınlarıKitabı okudu
Gece kuşları....
Küskündü kırgındı gece kuşları
Kolu kanadı kırıktı, yorgundu gece kuşları
Karanlıkta seçemiyordu
Gökyüzü yağmur kar uçamıyordu
Yumuşacık bir dokunuş aradı bulamadı
Bir yudum sevgi istedi günlerce hiç uyumadı
Konduğu dalda duramadı
Hiçbir yerlere sığamadı
Küskündü kırgındı gece kuşları
Kolu kanadı kırıktı, yorgundu gece kuşları...
Hanife Çıta - OCAK
Osmanlı döneminde kuşlar için dahi vakıf kurulmuş. Mesela Göçmen Kuşlar Vakfı kışın kar ve buzdan yerlerde yiyecek bulamayan kuşların ölmemesi için kar üzerine yiyecek bırakırlarmış.Evliya Çelebi, Seyahatname'sinde çocuklar için İstanbul'da kurulan büyük kuş pazarlarından bahsediyor. Buraya çocuklarıyla birlikte gelen aileler,kafesteki kuşlardan satın alıdıktan sonra bu kuşları uçurarak özgürlüklerine kavuşturduğundan bahseder.
Fransız gezgin Du Loir, 1654'te Anadolu'daki gözlemlerini aktarırken şöyle der: "Osmanlı'nın birçok şehrinde kedilerin barınıp beslenmesi için vakıflar kurulduğunu gördüm ve hayret ettim "
Vuslât
şafağın kızılını sürsen dudaklarına
eflatun gecelerde dökülür köhne yüzüm
oy kalbimin içini ve sür tırnaklarına
ki! yüreğim can tanem, ezilmiş kara üzüm
şafağın kızılını sürsen dudaklarına,
iliklerinde hisset yağmurun kokusunu
rüzgarın türküsünü dinle yanık sesimden
ve sakın ha incitme sevdanın dokusunu
azat ettim kuşları göğsümün
Açlık..
Yem kıtlığı, yolların buzlanması, kar yağışı, bozkırlardaki, ormanlardaki kuraklık, su baskınları ve veba koyun ve at sürülerini yok eder, kurtları, ötücü kuşları, tilkileri, yabani anları, develeri, tatlı su levreklerini, engerek yılanlarını öldürür. İnsanlar doğal felaketler sırasında çektiği acılar açısından hayvanlarla eşit duruma gelir.
Devlet kendi iradesine dayanarak yaşamı zorla ve yapay bir şekilde daraltabilir, setlerle sıkıştırabilir, o zaman da açlığın korkunç gücü, dar kıyılar arasındaki su gibi insanı, kabileyi, halkı sarsar, bozar, paramparça eder, ortadan kaldırır.
Açlık, vücut hücrelerinden proteinleri ve yağları molekül molekül koparır, açlık kemikleri eritir, çocukların raşitik bacaklarını çarpıtır, kanı sulandırır, başı döndürür, kasları kurutur, sinir dokusunu yer; açlık ruhu ezer, sevinci, inancı uzaklaştınr, düşünme gücünü yok eder, boyun eğme, alçalma, kabalık, umutsuzluk ve aldırmazlık duygulan yaratır.
Bazen insanın içindeki insanca olan şeyler tamamen ölür ve aç bir yaratık, öldürebilecek, ölüleri yiyebilecek, yamyamlık edebilecek hale gelir.
Sayfa 764 - Can Yayınları 6. BaskıKitabı okudu
En iyisi pencere olmak.. Çünkü, bir pencere bir yanıyla içeriye bakıyorsa bir yanıyla da dışarıya bakar. Hiçbir şey göremese bile en azından gökyüzünü görür yani. Kuşları, bulutları, ufukları, yıldızları, yağmurları ya da kar taneciklerini görür.. Sokakları görür sonra, sokaktan gelip geçen insanları ve bu insanların ayak seslerini görür. Kısacası, dünyanın her yerinde pencerelerin gönlü kapılarınkinden daha zengindir.•
Belki de Bulunur Ay Işığında
Kalbim o heyelan gününde durdu
Yorgun bir ırmaktı; çırpınıyordu
Bir yol arıyordum denize doğru
Ölü bir geceden gündüze doğru
O müzmin şarkıyı unutmak için
Nağnemeler devşirdim dudaklarından
Adınla buluşan bir ize doğru
Nasıl da sevmiştim dağları öyle
Şimdi ta yerlere değdi başları
Çölleri bilmeyen yolcular gibi
Susacaksan, sustur önce kuşları
Sen de çeşmeyi kurutup gittin
Yılkı atlarını yürütüp gittin
Rüya mıydı yoksa yağmurda yanmak
Toprağa düşerken gökte uyanmak
Gözlerim buzlara saplandı yine
Demek ki kar yağdı kirpiklerine
Şimdi bir ıssızda, yar başındayım
Ölümü sevmenin telaşındayım
Biraz cezbe katıp kalbin âhına
Varmalı Mansur'un kıblegâhına
Şimdi sultanları sevdiren masal
Mihrican yurdunda mahrem ve kutsal
Yok artık hayalin sarmaşığında
Belki de bulunur ay ışığında
Sayfa 71Kitabı okudu
Atımla yola çıkıyoruz seherde
Sabah, büyük bir kuş uyanıyor,
Ağırlaşmış ay gibi susuyorum,
Yaşı bilinmeyen yağmur önümde,
Bin yıl ötedeki ufak çiçekler.
Dün gece, dün gece gördüm düşümde
Kömür gözlümden ayrı düşmüşüm
Sevdamın avucunu bastırıyorum geceye
Yağıyor dağlara kar benim için
Güz ağaçları ile karıştırıyorum sisleri
Beni yola bırakan ırmağa dönüp bakıyorum
Uzaklıkların sınanmış bıçağı
Bir şey demek gelmiyor içimden
Kanımın buğdayını savuruyorum.
Atımla, atımla yola çıktım seherde
Lale sümbüller içinde hüma kuşları ötüyor,
Avcılar yolu tutmuşlar dağlara erken erken,
Dar sokaklardan geçiyorlar,
Sağlarına sollarına gümüşlü hamayıl asmışlar
Al atlarının,
Mücevherli tüfekler asmışlar omuzlarına,
Yeterince şarapları var günbatımı için
İnsan gibi bakan kartalları gördüklerinde.
