Karanlık ise her şeyi altında saklıyordu. Çocuğunu koruyan, onu affeden bir anne gibi kentin kir pasının, tüm çirkinliklerinin, salgın hastalıklarının ve fakirliğinin üzerini tüm sevecenliğiyle örtüp gizliyordu.
"Mevsim kış ortalarıydı. Erkenden karanlık çöken sokaklarda yürümeye başladım. Ankara'nın asfalt döşeli yollarına hiç benzemeyen bozuk kaldırımlı dar mahalleleri geçtim".