"Hayır, hayır, hiçbir yararı yok bunun. Yıllar yıllar geçti. Her şey yıkıldı. Herkes yaralandı. Dere de kurudu, kıyısındaki kavaklar da. Kayalar bile öldü, kayalar bile."
Sayfa 130 - Ferit Edgü-1964
Kavaklar pamukluyordu. Esmer ve düşünceli yüzüne güneş vuruyordu sevgilimin.
Bedenim üşür, yüreğim sızlar.
Ah kavaklar, kavaklar!
"Hiç kimse hayal kurmak için yaşlı değildir. Hem hayaller yaşlanmaz ki..."
Edebiyat
Uzun uzun kavaklar,
Dökülüyor yapraklar;
Ben yârime doymadım,
Doysun kara topraklar...
Sayfa 29Kitabı okudu
' Ey, kavaklar kavaklar !'
Sayfa 303 - İlk öğretmenim, AltınayKitabı okudu
Sessizliği dinlemeyi seviyorum.
Ne bir damla gözyaşı, ne yerde yaslı bir mum;
Hazin, loş odalarda ölümü sevmiyorum.
Bir çığ sesiyle nasıl inlerse bir uçurum
Benim öyle verecek kalbim son nefesini...
Titreyen dallarını açıp semâya kadar
Hıçkırarak ney gibi sülün boylu kavaklar,
Tali’imin göğsümde hapsettiği canavar
Derin çatırtılarla kıracak mahpesini..
Ardımda bin bir gönül ıztırabımdan derin
Matemini tutacak bir mukaddes kederin;
Ölümüm gösterecek dünyaya ölümlerin
Hem en şereflisini, hem en mukaddesini..
Gözlerim çektiğimi ifşa etmese bile
Kalbimden ayrılınca ruhum gelecek dile:
Beş bin yıllık kâinat hummalı bir vecd ile
Dinleyecek ilk defa ıstırabın sesini..
Her gün bir parça daha fazla yalçınlaşarak
Bir uçurum olunca bana sevdiğim kucak,
Fırtınalı göklerden, ölümüm andıracak,
Yıldırımla vurulmuş kartalın düşmesini..
Vasfı Mahir
