Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
#okudumbitti
#Şems-i tebrizi
#KalbindeİyilikBiriktireninYoluHepAçıktır
#96sayfa
#TemmuzAyı4cüKitap
"Yalanına çulumu verdim, gerçeğine canımı veririm"
Selam canlar. Mevlana'nın Şems'in gidişinden sonra ardından kurduğu bu cümle Şems ile Mevlana Aşkını en güzel ifade eden cümle olsa gerek. Şems'i ararken onun nerede olduğu ile ilgili
Şems-i Tebrizi - Kalbinde İyilik Biriktirenin Yolu Hep AçıktırFerhat Atik · Destek Yayınları · 20201,770 okunma
#TürkEdebiyatindaOkunmasıGereken100Kitap~
KESİNLİKLE BU KİTABI OKUYUN
"Hakkari'de Bir Mevsim", ne güzel cümlelerdin sen ey kitap, okumak için neden bukadar geç kaldım dediğim kitapların arasında yerini alan kitaplardan 1i olup, okurken duygu bağlamında beni en derinden etkileyenlerden 1iydi...
Bana genelde bu kitaptan kim 1sey söyleyecekse ya da yorum yapacaksa hep alintilarla
“Her işin vakti gelmedikçe, sana dostun dostluğu fayda vermez.”
“Bana Mecnun gözüyle bak. Çünkü sevgiliye hep sevgi ile bakılır. Bunun için Allah Kuran’da ‘Allah onları sever, onlar da Allah’ı severler’ demiştir. Bütün engel Allah’ı yeterince veya olması gerektiği gibi sevmemek ya da sevmeyi bilmemektir. İnsanlar Allah’a sevgi ile bakamazlar. Allah’ı sevgi gözüyle aramak gerekir.”
“ Bir an bekle, arkana dön ve unuttuklarını anımsa. Kaybettiysen ara, kırdıysan af dile, kırıldıysan affet, çünkü hayat çok kısa.”
“ Her şeyin bir hesabı var, üzdüğün kadar üzülürsün.”
“Şeriat der ki: Seninki senin, benimki benim.
Tarikat der ki: Seninki senin, benimki de senin.
Marifet der ki: Ne benimki var, ne seninki.
Hakikat der ki: Ne sen varsın, ne ben...”
Şems-i Tebrizi - Kalbinde İyilik Biriktirenin Yolu Hep AçıktırFerhat Atik · Destek Yayınları · 20201,770 okunma
Bir dosta alınabilecek en güzel kitap seçeneği de olabilir.
61 mektuptan oluşan ve dostu ile mektuplaşan bir dostumuzun duyguları ile hasbihal ediyoruz.
Mektubu okurken duygular o kadar samimi ve yakın geliyor ki zamanla sevgili dost derken üçüncü birine değil de sanki size anlatıyor gibi hissetmeye başlıyorsunuz.
Bir nefeste bitirilen eserlerin verdiği o koşuşturmadan uzak tam aksine, sanki cennet diyar bir mekana gelmişsiniz, yapacak bir işiniz yokmuş, belki de varmış da, o ortamın tadını her saniye yaşamak istercesine , aynı fikirle okuyorsunuz satırları. İlk başta 5-10 mektubu okuduktan sonra, hızlı gittiğinize kızıyor ve başa dönüyorsunuz. Sakin, yavaş ve anlaya anlaya okuyorsunuz satırları. Elinizden gelse hece hece harf harf…
Bir dosta alınabilecek en güzel kitap seçeneği de olabilir.
Mektup yazmaya olan özlemi ve hasreti de tekrardan hatırlıyor ve hissediyoruz. Duygu ve düşüncelerimizi yazmak, postalamak, haftalarca cevabını beklemek, hasretlik özlem çekmek, posta kutusunun bir mektup ile dolu olduğunu görme heyecanı gibi daha birçok hasretlik…
Sanırım inceleme yazarımızın anektodları ile bitirilmeli;
Ali Ural: “İnsanlar birbirine mektup yazmalı” diyor ve devam ediyor: “Çünkü mektupta sesin tonu belli olmaz. Çünkü mektup düşünülerek yazılır. Birdenbire ağzımızdan kaçan kelimeleri hiçbir şey geri getiremez. Söylediklerimizin üstü çizilemez. Çünkü söylediklerimiz dinlenmeyebilir; sözümüz kesilir, içeriye o anda biri girer; okunan mektup ise mutlaka tamamlanır”
Bir dosta sahip olmadıysan hala oku ki bir dostun olsun.
Bir dostu kaybettiysen oku ki değerini anlayasın.
Willow Chance 12 yaşında ve yaşıtlarından oldukça farklı, fazla zeki ve değişik takıntıları olan bir kız çocuğu. Tıp dünyasına ilgisi var ve 7 uğurlu sayısı. Sıkıldığında 7’şer 7’şer saymayı seviyor. Evlerinin arkasında bir botanik bahçesi var ve bitkilerle ilgilenmeyi seviyor. Birgün kendisini evlat edinen ebeveynlerini bir trafik kazasında kaybediyor ve kimsesiz kalıyor. 7’şer saymayı da bırakıyor. Botanik bahçesini de.
Willow’un hayatına kendisi gibi oldukça farklı insanlar giriyor ve biz bu insanlarla Willow’un hayatının değişimini, Willow’la onların hayatının değişimini okuyoruz. Ne kadar acıklı bir konusu olsada bir o kadar eğlenceli, iç ısıtan bir kitap. Düştüğümüzde kalkabilmeyi, birbirimize dokunabilmeyi, yolunu kaybettiysen akıntıya karşı yüzebilmeyi öğretiyor. İyi ki okudum dediklerimden.
Kitapta değinmek istediğim çok yer var. Yazarı uzun zamandır takip etmeme rağmen okuduğum ilk kitabı, çıkardığı son kitabı oldu.
Baba-oğul ilişkisinden aşka aşktan dostluğa, aileye, aile içindeki şiddete, sadakate bir çok konu yer almış.
Ama beni en çok etkileyen kısmı "kendi içine dön" oldu.
Tevafuk mu bilmiyorum. Okudugum son dört beş kıtap bana aynı şeyi söylüyor. Ya da kendimden o kadar emin olup da yüzümü dönmemiş olduğum ruhumun farkına vardım.Evet "yüzünü kalbine dön!"lü paylaşımlarımla kendim dönmüş müydüm?
Tekrar sorguladım.
Kimdim, nerden geldim, yolum, menzilim...
Ben ne kadar bendim.Dıştakiyle içteki ben ne kadar aynı ya da ne kadar farklıydı... Farkına varabilmiş miydim?
Oldugum yer ve gideceğim yer için ne kadar mutlu ve istekliydim?
Ruhum kaybettiğini bulmaya ne kadar istekli?
Hakikati kalbime ne kadar nakşedebilmişim?
Sorularım bitmedi, hala da soruyorum kendime.
Ve tek cevapla da kurtulamıyorum. Yazarın, "Neyi kaybettiysen onu sen kendin ara" cümlesi geliyor aklıma...
Düşünceler yorsa da bir yandan umut sarıyor sol yanımı.
Yoldayım ya yolu da yolculuğu da seviyorum ya.
Toprak Ana | Değerlendirme
Yutkunamayacağınız bir eser...
Evet sahiden de boğazınız düğümlenecek okurken. Bittiğinde ya göz yaşınız süzülür ya da deli bir rüzgar essin istersiniz bağrınız yanmasın diye... Savaşın insanlara getirdiği yıkımın kapıyı tıklatmadan, kapıyı kırarak nasıl hayatlara girdiğini tekrar gösterdi Aytmatov. Mutlu hayatlar, hafifçe hissedilen iç sıkıntısı, korku, savaş, kayıplar, kayıplardan sonra insanlar, birbirlerine destek olan halk ve toprak! Tolgonay çevresindekilere anne ve babadan çok toprak olmayı öğrendi. toprağın öğrettiklerinin dışına hiç çıkmamalıydık, biz insanoğlu, insan kalmalıydık.
Elveda dağlarım, elveda Ala-tav!
1943-44lü yıllarda, Kırgızistan'ın bir köyünde geçiyor hikaye. Ana kahramanımız Tolgonay Ana, gözünden sakındığı oğullarını babalarıyla birlikte savaşa gönderiyor. Arkasından tarlaların idaresine bakmak zorunda kalıyor ve mücadelelerini anlatıyor. Anlattığı kişi de vaktiyle verimli buğdaylar vermiş, şimdiyse sürülmeyi bekleyen, Tolgonay Ananın dert ortağı Toprak Ana. Ah Aliman, ah Tolgonay...Nasıl unuturum sizi? Kadın olmak nasıl da zor bu dünyada? Hele de üç oğlunu ve kocanı savaşta kaybettiysen...Okuduğum en güzel, en etkileyici kitaplar arasında artık Toprak Ana. Tolgonay Ana sineye birçok şeyi çekmiş güçlü bir kadın figüründe, geliniyle birlikte dul kaldı ama yüzü hiç düşmedi, tarla sürdü, at bindi, hırsız kovaladı... Fazla söze hacet yok. Mutlaka okunmalı. Kırgız deyişiyle; Tinin şad olsun Çıngız Aytmatoo!
Kitap Şuuru insanlık şuurudur! #kitapsuuru
Willow,kitabın ana karakteri. Ona bayıldım ve tabiki diğer tüm yan karakterlere de.Kitapta en üzüldüğüm nokta evlatlık alındığı ailesini kaybettiği gündü.Willow, çok şanslı bir çocuk.Fazlaca zeki, bir dahi. Her alanda yeteneği, bilgisi var. Doğaya, tıp bilimine, çiçeklere ve 7 sayısına hayran. Yazar, öyle güzel dil kullanmış, öyle güzel kurgulamış ki... Okuduğum en güzel kitaplardan biriydi. Pattie ve Dell de en sevdiğim iki diğer karakterdi.Her son yeni bir başlangıçtır ve hayat mucizelere gebedir her zaman.Bu kitapta sayamacak o kadar çok mucize var ki ve gerçekten de Bay Jairo'nun dediği gibi Willow bir iyilik meleği. Kimin hayatına dokunsa orayı değiştiriyor, güzelleştiriyor, yeniliyor. Willow bir karakter değil de sanki kardeşim, arkadaşım gibi hissettim adeta. Bu kitabı mutlaka okumalısınız. "Eğer yolunu kaybettiysen akıntıya karşı yüzmeyi dene."