Mert
@kedilibaba
Fizyoterapist
21 Şubat
21 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Dışarıdan bakanlar büyük ihtimalle, harabeyi andıran halini anlatabilecek söz bulamayacağından “iyi değil” deyip susacaktı.
Sayfa 196Kitabı okudu
Bunca yıl gözden saklanmış bir acıyla anlıyordum ki: Belki aşk değil, ama ilişki sınıfsaldı. Sınır, duvar dinlemeyen, her engeli aşan aşk, sürekli bir ilişkiye, bir beraberliğe dönüştüğünde bütün kültürel duvarlar, sınırlar olanca katılığıyla çıkıveriyordu ortaya.
Sayfa 97Kitabı okudu
Kimsenin yapacak bir işi yoktu. Kadınlar evde, ak sakallı erkekler kahvelerde toplanıyorlardı. Bu toplantılarda saatlerce susulurdu. Tek tek değil de birarada susuşun bir başka manası var gibiydi. Belki de dünyanın sonu böyle beklenirdi.
Okur Takip Önerileri
Normal insanla anormal insan arasındaki fark da beni düşündürüyor. Yoksa normal dediklerimiz, anormallikleri ortaya çıkmamış insanlar olmasın? Bunlar adice, bayağıca felsefeler. İlk çabam bu türlü bayağılıklardan kurtulmak olmalı. Her yeni düşünmeye başlıyanın düştüğü saçmalıklar ve kendini beğenmişliklerdir bunlar. İnsanoğlunun binlerce yıldır düşünüp eskittiği sorunları yeni baştan ele alır da farkında olmaz düştüğü durumun, kendini bir düşünür sanır. Ayıp bir şey bu…
“İnsanın, kadın yüzünden cennetten kovulduğuna bir kere inandın ya… tabii ki cehennem olur kurduğun her dünya.”
Yaşlılık
Yaşlıların yalnızlıklarıyla ne tuhaf bir ilişkileri olduğunu düşündüm. Yalnızlıklarına hem delicesine bağlıydılar, en yakınlarına bile tahammül edemiyorlardı hem de şiddetle korkup kurtulmak istiyorlardı. Yalnızlık avuçlarında bir kor parçası gibi duruyordu, ne kimseye vermeye kıyabiliyorlar ne yanmaktan kurtulabiliyorlardı.
Sayfa 33Kitabı okudu
Cevriye teyzeme ailemizde hiç kimse “Boşan kardeşim, ben arkandayım” diyememişti. Zira kimse kendi kendisinin arkasında bile duramıyordu. Herkes işçiydi ve hayatını bugün kovulursam iş bulana kadar kaç ay idare edebilirim korkusuyla devam ettiriyordu. Yoksulların birbirlerine verebilecekleri tavsiyeleri dahi yoktur, ancak aynı ekmeği bölüşmek gibi bir cömertlikle aynı kaderi bölüşebilir, en büyük parçanın kendilerine düşmesine sevinebilirler.
Sayfa 26Kitabı okudu
“Habil’le Kabil’den beri insanlar birbirlerini ve kendilerini kandırıyorlar. Kötülük insanın kendini tanrıya beğendirmek istemesiyle başladı, beni beğen tanrım, kardeşimi değil, beni beğen. Şefkat, merhamet, güzellik ve diğer iyi şeyler kötülüğü gizleyen perdeler sadece. Güzel görünüşlü zehirli bitkiler gibiler. Yeryüzünde sonsuz bir kötülük var ve insan var oldukça bitmeyecek. “
Sayfa 30Kitabı okudu
Sana devamlı aynı şeyi söyleyeceğim.
İnsanların arasına dalmış gergedanlardan daha tehlikeli tek şey gergedanların arasında yapayalnız kalmış bir insandır, diyeceğim.
Sen yine bir şey anlamayacaksın, susmayı ve katlanmayı sürdüreceksin.
Kendi aklından yaptığın kırılmaz demir bir kafesin içindesin.
Ne küfrün küfür, ne isyanın isyan.
Kaderin senin o gergedan.
Tanrı dünyayı altı günde yarattı. Yedinci gün utandı.
Korku nedir, artık hiç bilmiyorum. Bildiğim tek şey… Bu hayat bir ada… Hayırsız bir ada. Bizi ta ne zaman atmışlar bu adaya. Birbirimizi yiyoruz iştahla.
Sayfa 27Kitabı okudu
Bazıları geçmişini susturmayı, bazıları geleceğini konuşturmayı hayal eder durur. Ne geçmiş susar ne de gelecek konuşur. Bazen yarın bir ömre değecek kadar değerli olur ve o tek bir güne her nefesinde minnet duyarsın; bazen doğduğun güne bir ömür lanet okursun.
Sayfa 132Kitabı okudu
İnsanlar ne çok şey biliyor. Her konuda az da olsa mutlaka bir şey biliyorlar. Çok konuşuyorlar, susmayı ayıp görüyorlar. Hep kendilerinden bahsediyorlar. Herkesin bir anda sustuğu o derin sessizlik anını kabus sanıyorlar.
Sayfa 20Kitabı okudu
Ben bir bulutla mutlu olurken her şeye sahip olanların mutsuzlukları acınasıydı.