Mert
@kedilibaba
Fizyoterapist
21 Şubat
21 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Bilmediğimiz ne çok şey var şu hayatta: Suyun kaldırma kuvvetini fizik dersinde, alan birimini matematikte, embriyoyu biyolojide öğrenebilirdik. Lakin insanı insandan, dostu dosttan öğreniyormuşuz meğer.
Sayfa 56Kitabı okudu
Yanlış dediğimiz şeylerin bazen doğru olabileceğini anlamanın da bir izan meselesi olduğunu düşünüyorum şimdi.
Sayfa 42Kitabı okudu
İnsan insanın acısını alır dediler, kalktık gittik.
Sayfa 10Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
“Ama bilmiyordu ki vücudun ruha ihanet etmediği anlar pek azdır. Ne çok ister insan büyük kederlerin ardından ölüp gitmeyi de, başaramaz. Ruh, başına kara bir hale takarak göğe yükselmek için çırpınır ama vücut dünyalıdır; yer, içer, yaşar.”
Sayfa 21Kitabı okudu
“Kuvvetli, kararlı bir babamız olsun, bize neyi yapıp neyi yapmayacağımızı söylesin isteriz? Niye? Neyi yapıp neyi yapamayacağımıza, neyin ahlaklı ve doğru, neyin ise günah ve yanlış olduğuna karar vermek zor olduğu için mi? Yoksa suçlu ve günahkar olmadığımızı işitmeye her zaman ihtiyaç duyduğumuz için mi? Bir baba ihtiyacı her zaman var mıdır, yoksa, kafamız karıştığı, dünya dağıldığı, ruhumuz daraldığı vakit mi isteriz babayı?”
Sayfa 115Kitabı okudu
Düşündüm, BİR HAYAT NEDİR?
Başlar ve biter, BİR HAYAT NEDİR?
Acı ve tatlıdır, unutulur hepsi, BİR HAYAT NEDİR?
Emin olmasam da ‘hayat bir iz bırakmaktır’ diyebilirim.
Mezar taşı bir iz sayılır mı, emin değilim.
Ben razı değilim.
Sayfa 46Kitabı okudu
“Ziad otele döndü. Ne yapacağını bilemedi. Deniz’in gidişi değil, Deniz gidince kendi sesini artık duymaz oluşu sessizlikle doldurdu her yeri. Bir dizi tecrübeden biliyordu ki, televizyon esasında bu durumlar için icat edilmişti. İnsan ruhu için tehlikeli olabilecek sessizlikleri emniyetli bir biçimde gürültüyle doldurması için.”
Sayfa 322Kitabı okudu
‘Sakın,’ dedi kendine, ‘korkma.’ Bir hafta önceydi, anlamıştı. İnsan çok yalnızken, bir tane daha kendinden doğuruyordu içinde, ‘Korkma,’ desin diye.
Kuşlar bizim için yakalıyormuş güneşin son ışıklarını. Biz gün batımını onların kanadında görelim diye. Kuşları çok seviyorum o yüzden.
Sayfa 53Kitabı okudu
Gardiyanlar avlu merdivenlerini çıkıp idareye giden dış kapıyı da kapatırlar. Akşamı götürürler anahtarlarıyla birlikte. Yıldızları da...
Sayfa 52Kitabı okudu
Nuran yatağına yattı. Tavana bakıyor.
“Hani işin vardı?” dedim.
Kızdı bana.
“Düşünüyorum ya, bu da iş,” dedi.
Düşünmek ciddi bir işmiş. Hatta Nuran’ı düşündüğü için atmışlar buraya. Öyle söyledi.
“Yanına yatıp seninle birlikte düşüneyim mi?” diye sordum.
Güldü o zaman. Büyüyünce beni de içeri atarlarmış, çok düşünürsem. Sahiden atarlar mı İnci?
Sayfa 25Kitabı okudu
“Çünkü hayatta kalmanın ilk kuralı bir şeylere inanmaktır.”
Sayfa 85Kitabı okudu
“Hayatım başarısız bir deney gibi geliyordu bazen. Tüm talimatları takip etmiştim ama olmam gereken insan olamamıştım sonunda.”
Sayfa 49Kitabı okudu
“İnsanoğlunun kendi ihtiraslarının, bir hapishane hücresinden daha korkunç bir esaret olduğunu anlamıştı.”
Sayfa 272Kitabı okudu
