İki yıldız arası göğe asılı hamak…
Uyku, uyku… Zamansız ve mekânsız, uyumak.
Uyumak istiyorum; başım bir cenk meydanı;
Harfsiz ve kelimesiz düşünmek Yaradanı.
İlgisizlik, her şeyden kesilmiş ilgisizlik;
Bilmeyiş ki, en büyük ilme denk bilgisizlik.
Usandım boş yere hep gitmeler, gelmelerden;
Bırakın uyuyayım, yandım kelimelerden!
Göz kapaklarımda gün, kapkara bir kızıllık;
Kulağımda tarihin çıkrık sesi, bin yıllık.
Bir yurt ki bu, diriler ölü, ölüler diri;
Raflarda toza batmış Peygamberden bildiri.
Her gün yalnız namazdan namaza uyanayım;
Bir dilim kuru ekmek; acı suya banayım!
Ve tekrar uyuyayım ve kalkayım ezanla!
Yaşaya dursun insan, hayat dediği zanla
Işıksız, Aşksız ve Kelimesiz
Çünkü öncesi susuz geçen bir yaz adeta. Işıksız, aşksız, kelimesiz, kitapsız geçen yıllar. Doğumunu benim gibi kitapla başlatan başka insanlar da vardır mutlaka. Çünkü öncesi "Niçin yaşamışım ki" dediğim yıllarım.
Mustafa BaşpınarKitabı okuyor
Başında, içinden verdiği hükümlerin tasdikine de, en az yetmiş yıllık bir tecrübeden süzülen ve ihtiyarlara mahsus kelimesiz ve buğulu bir felsefi sezişe de işaret sayılabilecek hafif bir sallantı vardı.
Uyumak istiyorum; başım bir cenk meydanı;
Harfsiz ve kelimesiz düşünmek Yaradanı.
Sayfa 272Kitabı okuyor
biz harcandık anam hem kelimesiz kapandık
sevgi ektik. Sonsuz seçtik. Beğendik. Ama toprağı kazandık.
Sayfa 30Kitabı okuyor
Uyumak istiyorum; başım bir cenk meydanı;
Harfsiz ve kelimesiz düşünmek Yaradanı.
Yetmiş dokuzda doğan ama doğumunu doksan beş yılıyla, kitapla başlatan bir insanım. Çünkü öncesi susuz geçen bir yaz adeta. Işıksız, aşksız, kelimesiz, kitapsız geçen yıllar. Kitapla tanıdım ve sevdim şehirleri, şarkıları, renkleri, kokuları ve insanları. Kitapla tutundum hayata. Ve bazen kitaplarla kabuğuma çekildim hayat çekilmez olduğunda. Kutuplaşmanın tahammül edilemez olduğu zamanlarda, yani o çok bunaldığım dönemlerde kitaplardan bir duvar ördüm insanlarla arama. Hem evim hem de dünyam oldu kitaplar benim için. Çünkü ben kitaplarla tutundum hayata. Öncesi..
Işıksız, aşksız, kelimesiz, kitapsız geçen yıllar..
Gözlerimi dünyaya doksan beş yılında, lise ikinci sınıfta açtım, Çünkü öncesi susuz geçen bir yaz âdeta. Işıksız, aşksız, kelimesiz, kitapsız geçen yıllar.
Ne kazandık yaşamamızdan
biz harcandık anam hem kelimesiz kapandık
sevgi ektik. Sonsuz seçtik. Beğendik. Ama toprağı kazandık
Sayfa 33 - Beyan Yayınları 25. BaskıKitabı okuyor
