Her şeyi konuşmak iyidir sanıyorlar şimdilerde. Halbuki, insan münasebetlerinin çoğu kelimesiz halledilir.
Sayfa 108Kitabı okudu
UYUMAK İSTİYORUM
İki yıldız arası göğe asılı hamak...
Uyku, uyku... Zamansız ve mekansız, uyumak.
Uyumak istiyorum; başım bir cenk meydanı;
Harfsiz ve kelimesiz düşünmek Yaradanı.
İlgisizlik, her şeyden kesilmiş ilgisizlik;
Bilmeyiş ki, en büyük ilme denk bilgisizlik.
Usandım boş yere hep gitmeler, gelmelerden;
Bırakın uyuyayım, yandım kelimelerden!
Göz kapaklarımda gün, kapkara bir kızıllık;
Kulağımda tarihin çıkrık sesi, bin yıllık.
Bir yurt ki bu, diriler ölü, ölüler diri;
Raflarda toza batmış Peygamberden bildiri.
Her gün yalnız namazdan namaza uyanayım;
Bir dilim kuru ekmek; acı suya banayım!
Ve tekrar uyuyayım ve kalkayım ezanla!
Yaşaya dursun insan, hayat dediği zanla...
Bir Kadına D/okunmak,İmân Etmektir Aşka
bir kadına dokunmak,doğmamış bir cenine dokunmaktır,ınga sesleriyle kalbi çınlatan bir masuma dokunmaktır,bir kadına dokunmak bir ana/ya dokunmaktır,bir babayı anlamaktır.bir kadına dokunmak saçlarına dokunmaktır,firketeyi yok saymaktır.bir kadına dokunmak,omzundaki meleğe yaslanmaktır,cennete yol almaktır,bir kadına dokunmak,kalbi ağaca asmak,salıncakta sallandırmaktır,bir kadına dokunmak,tozlu saifelere okunmaktır,isimsiz kahramanlara gönüllü aldanmaktır.bir kadına dokunmak,boynundaki mahrem çukuru aramak,keşfe hazır olmaktır.bir kadına dokunmak,susarken soyunmaktır,kelimesiz yorulmaktır.bir kadına dokunmak,düşlerinde kaybolmaktır,gözlerinde hapsolmaktır.bir kadına dokunmak mayasıyla yoğrulmaktır,imanıyla haş'r olmaktır.bir kadına dokunmak soyutsaldır,somutsaldır,velhâsıl bir kadına dokunmak ekmek gibi kutsaldır.
Banu Kazancı
Çölde Gizli Bezginler
"oturur iki bakış ormanından gerilip bir masaya kollar
uzayıp uzaya giden akrebe katlanıp zincire gelmeyen yolcular
bu bizim sesimiz denizlere ateş gibi eller açılır ortasından
su konuşmaz toplanmaz kuşlar. Ne kazandık yaşamamızdan
biz harcandık anam hem kelimesiz kapandık
sevgi ektik. Sonsuz seçtik. Beğendik. Ama toprağı kazandık
sevinçle kaçın kurtulun ölümlerinizle. Yalnızlıkla ben kaldım
sevindiniz işte alın koşturun. Aha size son atım…"
Cahit Zarifoğlu
İnsan da dahil eşyaya duyulan sevgi kelimeyledir. Onunla başlar, “birden sevdim” deriz, ya da “çok seviyor” deriz, bakın kelimesiz anlayamıyoruz bu sevgiyi, ve bu sevgi, kelimeleri hangi terkip içinde kullanırsak kullanalım, yüksekliği kelimenin yüksekliği kadardır. Ve “sevgi öldü”, “artık sevmiyor” dediğimizde, sevgi kelimeyle çeker gider.
Sayfa 113 - Beyan Yayınları 29. BaskıKitabı okudu
Kalp işte... Sevmek ve sevilmek istemesi asla şımarıklığından değil, damarlarındaki asil kandan. Akıl ile çatışıp durması geçimsizliğinden değil, bilakis hilesiz, hakikatli ve hasbî oluşundan. Uzmanlar en iyi yaptığı işin unutmamak olduğunu bildiriyorlar; lâkin bir beyni de yok. Eşyanın hakikatini, perdenin ardını, gizlinin içindekini görüyor ama bir gözden de mahrum. Buna rağmen gözsüzlere göz o, kulaksızlara kulak o ve dilsizlere dil o. Kelimesiz ve hecesiz konuşan; sessiz ve sözsüz işiten...
