Birilerine kırgınken ya da sinirliyken en çok kendime zarar verdiğimi fark ettim. Herkes bir yerlerde devam ederken, her şey akıp giderken göğsünde koca bir alev topuyla yaşamak en çok kendime haksızlıkmış.
Upanişadlar'ın anlattığı gibi, o da bize soğan soymaya benzeyen bir işlemden söz ediyor. Kişiliğinizin, dünyanın size öğrettiği ya da yapmanızı gerektirdiği şeylerden oluşan kı sımlarını birer birer soyar atarsınız. Kat ve kat ana ve babanızın öğütleri, öğrendikleriniz, işiniz, toplumdaki yeriniz; bunların hepsi gider. Bunlar siz değildir. Şimdi sıra en kişisel olanlara gelir; gizli umutlarınız, korkularınız, rüyalarınız. Bunlar da dışarıdan gelirler ve giderler. Sonunda sevgilerinize ve karşı cinsle olan ilişkilerinize gelirsiniz. Bunlara sıkı sıkıya tutunursunuz. Bunlar gerçekten sizindir!
"Fakat giderler..."
"Sonra, odamdan yemek için bile ayrılmadan düşündüğüm uzun bir günün akşamı, her şeyin gittiğini, çıkarılacak bir şeyin kalmadığını gördüm. Gerçek kendime baktım."
"Eğer bir soğanın bütün katlarını soyup atarsanız hiçbir şey bulamazsınız. Benim de bulduğum aynen budur."
"Upanişadlar'ı kaldırdım, çünkü amacımı gerçekleştir dim. Benliklerimi tek tek gördüm ve olmam gereken hali sezdim. Upanişadlar bunu, kalp içindeki yer olarak adlandırırlar."
Sadece sevilmek istediğim için kendime yapılmasına izin verdiğim saygısızlıkları düşünüyorum.
Beni koparmışlar kendimden, bir kere. Beni kendime düşman etmişler.
Olmam gereken yerden çok uzaktayım,
Belkide yoruldum,bilmiyorum.
Öyle karışık,
Öyle yabancıyım ki,
Bu aralar kendime bile gelemiyorum.
Ben, en acıklı anda bile güldürücü sözler bulabilen bir insanım. Kendime acımam yoktur.
Sayfa 61 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
Hayır dedim içimden kendime hayır, hayatın üstünde toprak var ama toprağın altında bir hayat yok.
Diril.
Doğruldum.
Dirildim.
Toprağı üstümden silkeledim.
Ben dokuz yaşımda büyüdüm.
Biraz acıktım.
Biraz dilendim.
Biraz çaldım.
Biraz doydum...
Sayfa 97 - Ketebe Yayınları ~ Bir Gecekondunun Damı Gibi İçine Doğru Ağlıyor* (Didem Madak'ın bir şiirinden...)Kitabı okudu
Epiktetos'un dediği gibi, "Bir cesedi sırtlanmış ufacık bir ruhsun sen."
Benmişim kendime en büyük ceza!
Sayfa 271Kitabı okuyor
Görüldü atmak yabancılarda aşırı aşırı normal bir şey. İlk yurt dışından arkadaşlarımla konuştuğum zamanlar konuşmanın ortasında bi yerde tak diye görüldü atıyorlardı. "Acaba kötü bir şey mi dedim" vs. diye kendi kendime düşünüyordum. Sonra bunun sürekli olduğunu görünce anladım mevzuyu. Bizde ne güzel hâlbuki, o çiçekli el sallamalı emojileri gönderir, birbirimize veda ederiz. O an cevaplayamayacaksak da en azından görüldü atmayız. Bunlar mesaja bakıyor, cevaplamıyor bile ne ayıp😅